Sol Belou
Sol Belou (Saul Bellow), jedan od najvećih američki romanopisaca posle Drugog svetskog rata, umro je 5. aprila u 89. godini. Belou je umro prirodnom smrću, u svom domu u Bruklinu (Masačusets). Stvaralac koji je karijeru započeo pišući kritike knjiga za deset dolara, tokom karijere je dobio Nobelovu, Pulicerovu i tri Nacionalne književne nagrade (prvi kome je to uspelo - 1954. za "Avanture Ogi Marč", 1965. za "Hercoga" i 1976. za "Planetu gospodaina Semlera"). Najpoznatiji je po delima - "Avanture Ogi Marč", "Hercog" i "Henderson i kišni kralj". Njegov rad je doticao samu esenciju ljudskog postojanja, iskustva imigranata i Jevreja, kao i klasnu i socijalnu pokretljivost u Americi 20. veka. Teme smrti i smrtnosti se sreću u mnogim Belouovim radovima, a na to su uticala i iskustva samog autora, koji dva puta zamalo nije umro - prvi put kada je imao osam godine i bio u bolnici šest meseci zbog infekcije disajnih puteva, a drugi put 1995. kad je pojeo otrovnu ribu tokom odmora na Karibima. Bakterija iz ribe je napala njegov nervni sistem i Belou je pet nedelja proveo na intenzivnoj nezi, a trebalo mu je godinu dana da se oporavi od ovog trovanja. Rođen je 1915. godine u Kanadi, roditelji su mu bili doseljenici iz Rusije, a veoma brzo porodica se preselila u Čikago. Pošto je Solova majka želela da joj sin bude u talmudskoj školi, on je naučio da čita hebrejski pre nego što je krenuo u obdanište. Međutim, kako je Sol Belou kasnije govorio, od najranijeg detinjstva znao je da želi da bude pisac, pa je od svoje 13. godine "radio na tome". Njegov prvi objavljeni roman bio je "Viseći čovek" (1944) ali je književna karijera krenula uzlaznom putanjom 1953. sa "Avanturama Ogi Marč". Najveći uspeh kod kritike Sol Belou je osvojio 1975. sa "Humboltovim darom" koji mu je doneo Nobela i Pulicera. Belou se pet puta ženio i imao četvoro dece. Sa svojom petom suprugom - Dženis Fridman, dobio je 1999. kćerku Naomi Rouz. V. T.
Post je objavljen 07.04.2005. u 18:54 sati.