Psihologija mase je rukovođena strahom. Ljudi se u strahu opredjeljuju za onu opciju koja izgleda jača. Često se radi o fikciji snage koja samim tim akumulira sve veću snagu i prestaje biti fikcija.
Strah se najbolje prikriva aktivnom borbom za neko pravo s tim da se ne proziva konkretne krivce već se govori kao da su svi krivi ili se agresora i žrtvu stavlja u isti koš te se od oboje traži suradnja u ime nečega. Tako ta osoba koja se glasa nameće sebe društvu, koje će opet iz straha pred njenom agresivnošću iskonstruirati vlastite vizije onoga što je ista htjela reći, mada to ni sam govornik ne zna već je samo glumio ne bi li sebe istakao i lovio u mutnom. Jedini način oslobođenja iz tog začaranog kruga je ponuđen obećanim uskrsnućem iz mrtvih. Pismo kaže: “zbog straha od smrti ste bili robovi grijeha”. Dakle, uklonjen strah od smrti uklanja i ropstvo društvu gijeha mada ne otklanja ropstvo poretku grijeha. Tako kršćanin zbog spremnosti na smrt nije podložan manipulaciji psihologijom mase bar ne u tolikoj mjeri da ga “nose vjetrovi ljudske prijevare” tj. ljudskih strasti koje su pravi izvor ideologija i mišljenja onih koji kreiraju psihologiju masa. Strah proizvodi uzbuđenost kojoj je svojstveno ne oslanjati se na razum već požuriti do cilja. Tako se zasigurno biva prevarenim. Tako od “vjetra” do “vjetra” od “ljudske zablude” do “ljudske zablude” u “prijevarnoj ljudskoj igri”.