BUDJENJE IZ MRTVIH povratnički je film Miše
Radivojevića,autora kultnog
DEČKA KOJI OBEĆAVA,u kom se,moguće
odveć eksplicitno razračunava,sa
mrakom devedesetih,Miloševićevim
režimom i začaranom sviješću onih
čija ideologija ne preza od zločina
zarad tzv. viših ciljeva.Superiorno
stilizovan,većim dijelom u nekoj
pastelnoj nijansi crno-bijele boje,
poetičan tačnije metapoetičan slikom i
tekstom koji bi prije mogao se nazvati
dramskim ili pak poezijom u prozi negoli
scenarijem,ovaj film
iako možda ne najbolji,najznačajniji je srpski film
u posljednjih 15 godina-malo li je?Svetozar Cvetković
u ulozi svog života,Ljuba Tadić oslobođen teatarskih
okova tj stegateatralnosti i čitav niz ostalih,
krasnih glumačkih ostvarenja upisuju
Budjenje na kartu najznačajnih srpskih
ostvarenja ikada.Film bi se
mogao uokviriti u crnji crni talas,i
posveta je očigledna prethodnicima-
Dušanu Makavejevu i,prvenstveno,
Živojinu Pavloviću.Usuđujem se nazvat
ga "KAD BUDEM MRTAV I BEO Novog Milenijuma"
jerbo u oba filma ambijent,atmosfera govorie
više od viđenog,mada ,na žalost,Radivojević
previše direktno eksplicira razlike
između dvije ideologije,dva sistema,
modernog i konzervativnog,kroz ključni
sukob oca i sina koji rezultira jednim
ubistvom i jednim samoubistvom sa dodatnom
žrtvom.Izrazito mučan,ali divan film,za one
koji razmišljaju svojom glavom,a takvih je uvijek
najmanje,zar ne?
Drugi je domaći filmčić dražesna
komedija o ruralnosti,trash poetici,
nebuloznosti koja šarmira-u srpskoj
porno industriji....ako se to industrijom može
nazvati.MADE IN SERBIA,kako glasi naslov
ovog ostvarenja,istražuje mulj porno scene
koja to nije-sve je naime prepušteno totalnoj
improvizaciji reditelja,koji su istovremeno
kamermani i montažeri i malobrojnih,sa štapa i
kanapa pokupljenih porno naturščika.
Upravo su razgovori sa tim tzv. glumcima
najzanimljiviji,najsmješniji-aj da
ne opisujem njihove komične fizionomije-bolje
sami da se ...nasmijete,il sablaznite,kako vam
drago.Razmišljajući zašto je reditelj (Mladen
Đorđević)ovog dokumentarca koristio loše
kadrove i pogrešne rezove,ukapirah kako bi
glup bio konrast između
mogućeg kvaliteta tog segmenta filma i potpunog
trasha korištenih kadrova iz pornića od kojih će
vam srce poskočiti(od smijanja),a ne kita.
Možda najkomičniji,što namjerno,što nenamjerno,
film na 33. FESTu.
SEX,PIĆE,KRVOPROLIĆE kvalitetan je
rad trojice mladih hrvatskih režisera,
omnibus priča povezana tekmom između
Dinama i Hajduka,koju zapravo uopšte ne
vidjesmo.Utakmica,u stvari jest okosnica oko koje
se događaju tri različite storije:prva je o odnosu
oca i sina,druga,ujedno (meni lično)
najpotresnija priča o igri slučaja,nesrečnom nizu
okolnosti zbog kojih gine onaj najneviniji,treća pak
mučna storija o grupici navijača koji,pretučeni,
završavaju u domu jednog od njih,iživljavajući se nad
ženom istog tog fanatika,i nitkova-
strašna mala studija karaktera i
navijačkih navika,načina života.Iako
je,koliko znam inicirao ovaj prilično
koherentan,korektan film,iako mi je
vrlo simpatičan likom i ponašanjem-ipak
moram priznati da je prva pričica Borisa T. Matića
najslabija karika u ovom dobrom,
muškom filmu koji je bez sumnje
precijenjen,čim je zauzeo drugu poziciju
najboljih hrvatskih filmova devedesetih
(prema časopisu Hollywood)...
Post je objavljen 06.03.2005. u 12:12 sati.