Sarajevo je bilo 1984.g. domaćin ZOI, te je u cilju održavanja takmičenja na planini Trebević izgrađena bob i sankaška staza u blizini žičare. Ukupna dužina staze bila je 1250 metara, a start je bio na nadmorskoj visini od 1050 metara, a cilj na 900. Tokom održavanja olimpijskih takmičenja pokazalo se da ova staza ima izuzetne performanse u smislu sigurnosti i brzine, zbog čega je postala vrlo poznata, te je korištena sve do 1991.g. za takmičenje u sklopu Svjetskog kupa u ovim sportovima.
Tokom istraživanja austrijskog geologa i paleontologa Erns Kittl-a , utvrđeno je postojanje fosilnog nalazišta paleontološke brahiopodne faune na ovoj planini. Ko ne zna šta je to nek pita gugl.
Također vrijedno je spomenuti endemsku Pančićevu omoriku koju je otkrio botaničar Pančić u Srbiji na planini Tari. Neko mi je rekao da su donijeli mladice sa Tare i posadili na Trebević i sad je ima posvuda.
Od životinja ne trebam napominjati da je medo glavni lav dzungle, a vuk iza njega.
Najviši vrh Trebevića je Sofe (1627 m n/v), na kojem se nalazi relej, a koji se može vidjeti iz grada Sarajeva. Ovaj put nisam se penjala na vrh, dosta su mi bila dva zimska uspona do sad.
Do Trebevića može se doći žičarom sa Bistrika, može pješke označenom pl.stazom ili asfaltom -ko voli gore doći autom.
Gore imate raznih sportskih sadržaja od zip-line, jahanja konja itd. Od svega najljepši je pogled na Sarajevo.