Umiljato sleti na lice
vjetar pismonoša
istog mirisa bježi k sjeti
jer više ne bježi u noć.
Pariško plavi grad
treperi nestvarno
uz poljuljani marš
ljubičaste borbe,
vrelih žila enigme
brzaca poželjnih
pod mladim granama
vijugavih življih ruku.
Pozdrav tramvaju 31
plesom ili žalopojkom
lorda duge kose
jer jutro nije bitno.
Prutuha vjetar
mami kao propuh
i traži note
za otvaranje pisama.