vukovi zavijaju
lokve pljuskaju pod nogama
ne ponire voda u pukotine zemlje
tu ostaje s nama
sve nas okružuje
sve više raste dok srce zebe
opominje
bitno je ograditi sebe
od svega što Čovjeka plavi
od nesklada sa Svetim od koga svi bježe
čim više osorni su ljudi
tim jače priroda ih steže
ne da bi kažnjavala
one što ne misle ni na koga
već da ih podsjeti
da štuju krivoga Boga