RUKE
Ruke su često tvrde žuljave
one su čudo stvarnosti prave.
Nekad su tople i tako meke
k'o oblačić bijeli iznad rijeke.
Ruke su stvorile puno toga,
one su čudo od samog Boga.
Ruke su umorne kopale vrt,
one su prtile prvu prt,
one su sadile,
lice gladile,
sijale plodove pa ih vadile,
šišale živicu i malč radile.
Ruke su iskrene kad se čvrsto stisnu,
u čvrstom stisku istinu vrisnu.
Ruke su meke,
ruke su čvrste,
u ljubavi ruke upletu prste.
Ruke govore znakovnim jezikom,
one govore nježnim dodirom,
one su pune i kad su prazne
one pričaju priče razne;
žuljave ruke o tvrdom radu,
za dugoprste kažu da kradu.
Ruke su mekše i od pamuka
kad ih stavljamo pod glavu unuka.
Ruke posluže umjesto jastuka;
kad ti se spava,
kad boli glava,
kad ti je ležaljka zelena trava
opet je tu najmekša ruka.
Ruka je utjeha u samoći
i mjenja oči u mrkloj noći,
pomoću ruku čovjek se kreće
kad se nogama više neće,
guraju kolica,
drže štake,
ruke otvaraju brave i kvake,
one sa pilom grane režu
u čvrsti zagrljaj nekad se stežu.
Ruke posluže kao krila,
kad se u ambis sunovratiš,
sve dok ne otvoriš padobran
i rukama pravu namjeru vratiš.
Ruke povlače tanke konce
na kojima pleše marioneta,
one dodirom na tipkovnicu
šalju poruku na drugi kraj svijeta,
pišu zadaće,
pišu romane,
sa kistom velika čuda čine,
one štite oči od sunca
kad se visoko na nebo vine.
Po ruci se poznaje koja si vrsta,
prkosi kad pokaže srednjeg prsta.
Ruka miluje koga voli
ona dodirom otklanja boli,
Na pozdrav ti izdaleka maše,
na zdravlje podiže pune čaše,
poteže pušku
i brani dom,
ponekad snažno lupi o stol
i kaže: „Tu sam svoj na svom!“
Zorislav Vidaković
Post je objavljen 29.11.2016. u 20:38 sati.