Otvoreni pojam umjetnosti, novi umjetnički mediji i pojmovnik koji uključuje inženjerijske termine poput instalacije, izlaženje umjetnosti u javni prostor (jednačenjem javnog i političkog prostora umjetničke instalacije u javnom prostoru mogu biti sagledane kao podsjetnik na činjenicu da je društveni prostor stvoren i strukturiran u raznim konfliktnim procesima) često se povezuje sa odnosno cilja na konceptualizaciju arhitekture te rekreaciju arhitektonskog prostora i mase, koja se često opravdava korištenjem Wittgensteinove metafore obiteljske sličnosti (Familienahnlichkeiten).
Primjerice, Peter Eisenman je svoje kuće (House II -VI) projektirao konceptualizacijom arhitekture prema sintatičkim pravilima, podijelivši kubus zgrade na pravilnu mrežu koja može biti definirana u prostoru stupovima ili paralelnim zidovima, što je u Kući VI realiziranoj 1975. rezultiralo nuždom postavljanja staklenog žlijeba posred spavaće sobe, tako da su kreveti za jednu osobu postavljeni s obje strane žlijeba, odnosno bračna postelja je raspolovljena.
Kao dobar primjer konceptualne stambene arhitekture u modernoj ističe se Heliopolis Vjenceslava Richtera, koji od 1964. godine nekoliko godina razvija koncept sinteznog (ili sinturbanizma) idealnog grada nazvanog Heliopolis. Paralelno sa sinturbanističkim projektima, Richter kreira tzv. simultanu perspektivu kao informativno-grafički sustav kojim je moguće dati potpunu tehničku informaciju o perspektivno prikazanom objektu stanovi Dubrava Zagreb.
U drugom slučaju, suvremena umjetnost u mediju filma, videa ili proširenog pojma skulpture (prema Rosalind Krauss koja tematizira pasaže u skulpturi) često arhitekturu i njezin diskurzivni prostor koristi kao medij komunikacije s tradicijom (ili raskida s njome).
Post je objavljen 28.02.2013. u 11:06 sati.