STO NAM NAGOVJESCUJE 21. STOLJECE
Vise od sto godina proslo je od najznacajnijeg sociolosko arhitetskog ostvarenja svih civilizacijskih vremena , poznatog kao Sociajlisticki Industrijski Union (SIU).
Nakon sto se u SAD Amerike pojavljuje konstituirano pravo i duznost nacije na revolucionarni preobrazaj 1776.godine kad god zato sazriju novi drustveni uslovi, nakon sto ga slijedi velika gradjanska revolucija iz 1789. godine poput globalnog ehoa, te nakon konsekventne Pariske komune iz 1871.godine, i njenog poraza, u kojem novo nastajuci svjetski proletarijat polucuje svoju prvu poraznu lekciju. Revolucionarni primat se ponovno seli na americki kontinet koji udomljuje izbjeglicku Prvu Internacionalu, na cijim se temeljima radja 1890. godine Sociajlisticka Radnicka Partija Amerike.
Zasniva je Daniel De Leon, ugradjujuci u njene temelje principe Prve Internacionale proleterskog internacionalizma i na vlastitim postavkama o Socijalistickom Industrijskom Unionu, ( radnicko politicki sindikati),ostajuci na njegovom celu do svoje rane smrti 1914. godine.
Pocetkom 20. stoljeca, nekim povijesnim hirom, stari kontinent biva zahvacen reformatorstvom Druge internacionale i Socialdemokracije, koje polazu svoje revolucijonarno oruzje pred njemackim junkerstvom u Prvom svjetsko osvajackom ratu, stavljajuci se u obranu njegovih burzoaskih interesa, izdaje revolucionarnog naboja, koji se siri globusom pod utjecajem Prve internacionale, Pariske komune i Sociajlisticke radnicke partije Amerike.
Shvacajuci De Leonov teorijski znacaj buduceg socijalistickog drustva, zasnovanog na radnickim savjetima, Lenjin to spremno ugradjuje u temelje Oktobarske revolucije u obliku Savjeta kao dodatnu vrijednost Marksova znanstvenog sociasjlizma.
Oktobarska revolucija, medjutim, dosudjuje ruskom mladom proletarijatu tek jednu sanjanu pogacu, za koju je jos daleko bilo burzujsko zito, i jedan uranjeno ocekivani razvoj proleterijata u drustvenu zrelu i ujedinjenu silu, dovoljnu kriticnu masu, nuznu za uspostavu novog drustveno sustava, koji ce napokom predstavljati i interese cjelokupnog stanovnistva.
Povijesni hir sa pocetka 20. stoljeca, ukazuje ne samo na skretnicu revolucionarnog toka prema obicnoj reformskoj beskicmenoj trakavici, (reformiraj da sapasis postojece), sto vise uzrukoje jednu od najvecih drustvenih oseka, iza koje ostaju, mozda, tek muljevita prostranstva mnogim generacijama da se dave vegetirajuci u njenom blatu.
Nakon Druge internacionale i Socialdemokracije novih tendencija, Lenjin biva medju prvima koji ce zagaziti u to drustveno reformsko blato. Umjesto da se pridruzi njemackim spartakovcima na organizaciji sazrelih uvjeta za prvu mogucu socijalisticku revoluciju u razvijenoj Njemackoj 1918., on radje prihvaca pat sa tamosnjim junkerstvom koje mu osigurava zeljeznicku kompoziciju da ga preveze iz Svicarske u Petrograd, da stane na celo ruskom muziku na dovrsetku Oktobarske revolucije, te da potpise Brestlitovski bezuvjetni mir u korist njemacke burzoazije.
Time se pecati sudbina dvadeset stoljetnog najveceg krvoprolica u povijesti covjecanstva.
Oktobarska revolucija ubrzo pokazuje svoje nezrelo nalicije ne samo, sto gusi burzujski nagon na obracunu sa feudalnin carstvom, vec ga transformira u pravi novi pakao birokratskog drzavnog sociajlizma, kojeg jos ranije nagovjescuje De Leon kao mogucu drzavnu pojavu koncentriranog kapitalizma, njegove najgore vrste.
Sam Trocky sada se stavlja na celo gusenja Kronstadtskog revolta mlade sovjetske radnicke klase, koja zahtjeva provodjenje tekovina Oktobra. Dok Treca internacionala se i formalno odrice proleterskog internacionalizma, predajuci vlast drzavnicko birokratskoj kasti u Rusiji, i prepustajuci daljnju sudbinu sociajlistickih revolucija u ostalim zemljama, izolirajuci ih u nacionalne enklave pojedinacnih drzava.
Njemacka je burzoazija vec dokazala svoju nacionalnu sposobnost gusenja sociajlisticke revolucije sa izvodjenjem pred strijelacki stroj njenog spartakovskog vodstva, a Hitlerovom i Mussolinievom naci-sociajlizmu stvoreni su tako idealni uvjeti da, u zajednici sa svojim protutipom Staljinom pokazu sva svoja krvolocna umijeca koja ce se razvuci nad covjecanstvo do danasnjih dana.
Reakcionarno reformatorstvo kautskovstine i bersteinizma, koje nezaustavljivo metastazira iz socialdemekracije i Druge internacionale, u skretnicu Oktobra prema drzavnickoj birokratskoj kasti, krvavom gusenju Kronstadtskog proleterskog ustanka , Trecoj internacionali, koja proklamira i simbolicno kraj proleterskog internacionalizma, skupno, kao da uvode covjecanstvo u njegovu najvecu drustvenu pomrcinu iz dotadasnje pisane povijesti.
Takodjer,stoljece velikih kontradikcija: dvaju svjetskih ratova, pad triju feudalnih carstava, velikih tehnolosko i znanstvenih odkrica, drugo gusenje njemacke socijalisticke revolucije 1933. godine uz direktni Staljinov blagoslov, besramni Molotov- Ribentrop sporazum iz 1938. godine, podjela Globusa nakon Drug svjetskog rata u dvije geopoliticke interesne sfere, formalni kraj klasicnog kolonijalizma, dvije tektoske ekonomske krize, koje se stapaju u jednu kronicnu osobinu klasnog sustava na svom vrhuncu. Urusavanje Hitlerovog naci-socijalizma, Staljinovog drzavnickog sociajlizma, radjanje i kolaps liberalne demokracije, ustupajuci svoju anakronu narav globalno korporativnoj imperiji, lazne politicke demokracije i totalne ekonomske tiranije nad sveukupnim covjecanstvom, kao i formalno naziranje milenijskog trojnog monoteizma srljanja u svoju konacnu postfaznu epohu.
Kao da preostaje jos jedno individualno propitkivanje, covjeka svakog za sebe, gdje se u svemu tome zaticemo, kao covjecanstvo u cjelini, kao jedina globalna biolosko svjesna vrsta, ujedno i najzagubljenija i otudjenija od sebe same, od vlastite sredine, od susjednih bioloskih vrsta i prirodnog okruzenja, iz kojeg smo zajednicki svi iznikli.
www.severinomajkus.com/blog
Post je objavljen 04.09.2010. u 16:38 sati.