Ljevicarska posast 20.stoljeca (3)
Jedno fiktivno pitanje neka je ovdje dozvoljeno:
„Kojim bi tokom prozuborilo to 20. stoljece bez svjetske ljevice?
Dva su moguca odgovora na slicno dvosmisleno pitanje :
1. Prepustiti to besposlenim Gatarama .
2. Koje bi drustvene snage inaugurirale „Dobro jutro“ radjajucem stoljecu, a da se tu nisu zatekle kautskovstina i reformatorstvo Druge internecionale Novih tendencija, ako ne, bas one drustvene snage iznikle iz neuspjele Pariske komune i njenih tekovina uskladistenim u Prvoj internacionali : revolucionarnog socijaslizma medjunarodnih razmjera.
Povijest ce, za nadati se, iznaci bolji odgovor od ovdasnje susrdzanosti : zasto, i upravo reformatorske snage dobijaju mandat da se sjedine sa otrcanim klasnim grbavcom umjesto jednog dalje razvojnog slijeda revolucionarnog socijalizma obogacenom iskustvom poraza Pariske komune i na temeljima znanstvenih dostignuca Marksovog proleterskog internacionalizma..
Ovdje nek su dozvoljene tek neke logicne pretpostavke :
Prvi svjetski imperijalisticki rat za sigurno nebi bio izbjegnut, ali lako je moguce zamisliti neki njegov drukciji tok bez aktivne partecipavcije Druge internacionale u njenoj agrisivno globalnoj nakani.
Za Rozu Luksemburg i Karl Liebknecka nebi se nasle neke drustvene snage koje ce ih izvestiti pred zid strijelackog stroja.
Niti bi se nasle neke druge drustvene sile koje ce direktno utjecati na sam porazavajuci ishod rata, kojim upravo njegovi inicijatori: njemacki Junkeri, predstavnici krupnog kapitala, kukavicki sad traze svoj daljnji modus vivendi bez da se podigne bijela zastava na iskrvavljenom kontinentu.
Nebi se tada zatekla zeljeznicka kompozicija financirana od njemackih Junkera da iz Zuricha preveze Lenjinovu grupu do Petrograda, kako bi pokrenula svoju naumljenu revoluciju na celu ruskog muzika protiv ustroja Romanovog feudalnog apsolutizma i time stvorila uslove za jedan prividan svjetsdki mir.
Nebi usljedilo zvjersko pogubljenja djevojcica Ramanovih, niti bi Trocki bio u prilici da izvrsi onaj stravican pokolj Kronstanta, niti bi Druga internacionala prenijela svoj porazavajuci nacionalisticki utjecaj na buducu Trecu internacionalu, koja se svecano odrice proleterskog internacionalizma u korist nacionalnog, odnosno nacionalsocijalizma.
Lenjin nebi zasigurno, onako bespomocno, predao tekovine Oktobarske revolucije u ruke birokratskoj kasti Staljinizma, niti bi veliki socijalisticki revolucijonari Mjasnikov i Sljapnikov se ikad zatekli na 10. Kongresu SKPb, uzvikujuci Lenjinu: „U toku dvadesetgosnjeg revolucionarnog iskustva jos nismo bili suoceni slicnim izdajstvom socijaslisticke revolucije kao sto upravo ovdje to cini Lenjin.
Istina je da su Staljin i Hitler vec postojali, ali ne i neminovna pretpostavka da su vec tada postojali drustveni uvjeti za njihov zajednicki holokaust 20. stoljeca.
Naprotiv, okoncanjem Prvog svjetskog rata, ruse se poput zdanja od karata tri velika carstva : Austrougarsko, Rusko i Bizant.
Americki sjeverni kontinent vec je prozimao svoje ustavno pravo iz 1787. godine na revolucionarni preobrazaj zemlje kad god zato nastanu drustveni uvjeti, iz kojih direktno nice 1890. godine revolucionarna partija socijalizma (Socijalist Labor Party of America), ciji glasnik salje De Leonov krik citavom svijetu: „Dosta nam je vasih 'reformi'! Moralno mediokritetsko i djetinjih aspiracija malogradjanskih pokreta, koji kucaju na vrata svakom covjeku sa zahtjevom da budu rijeseni.“
Lenjin se divio tom glasniku iz Novog kontinenta i pazljivo pratio razvoj De Leonovih koncepata socijalisticke revolucije u tadasnjem razvijenom kapitalistickom drustvu, mogucom izbornom pobjedom putem glasovnice Ujedinjeh Radnickih Sindikata (SIU), svih struka u jednoj politickoj partiji, i koja bi danom izborne pobjede proglasila Socijalisticku republiku besklasnog drustva kao jednokratan cin.
Sljedi logicna pretpostavka da bi ondasnji pred oktobarski Lenjin bio moguca naj pouzdanija poveznica tadasnjih revolucionarnih stremljenja koja su podjednako buktila na oba kontinenta.
De Leon je umro rano 1914. godine. Lenjina je ponijela struja Oktobra u pravcu tamosnje jedino moguce novog klasnog preustroja, hirom slucaja iz loseg u goreg.
Pa, iz svega toga, jednom zdravo razumskom umu, zar nebi bilo moguce percepirati jedan posve drugi dvadesetstoljetni tok raspadajuceg kapitalistickog sustava tadasnjeg Svijeta , da se na mjestu reformatorske ljevice nasla revolucionarna radnicka klasa Njemacke, koja je 1933, godine bila posve zrela za istinsku socijalisticku revoluciju, i da je svemocni Staljin nije sprijecio na tom povjesnom putu sa svojom produzenom rukom Kominterne?!
Zar bi nakon toga usljedio Molotov- Ribentrop sporazum, Drugi svjetski rat, kao i staljinistcko kapilarno sirenje jednog od naj ogavnijih drustvenih sistema pod okriljem one Besramne Svjetske Ljevice u sluzbi klasno drustvenog grbavca 20. stoljeca.
Post je objavljen 21.12.2009. u 13:40 sati.