Marketing
Prijatelji stari, gdje ste ?
................................................
Jednoga dana uhvatim šaku magle,
potom otvorim ruku.
I gle, magla se pretvori u gusjenicu.
Ponovo zatvorim šaku i otvorim je,
a gusjenica se pretvori u pticu.
Opet učinim isto, i gle: na dlanu je
stajao čovjek, žalosna i uzvišena lika.
Još jednom zatvorim šaku i kada je
otvorih nađoh samo maglu.
No tada začuh napjev iznimne ljepote.
/Khalil Gibran/
..................................................... Prijatelji stari, gdje ste
..................................................... da li ću vas ikad naći
..................................................... kažite mi, što to znači
..................................................... kad u ponoć netko svira
...................... Prijatelji stari, gdje ste
...................... pamtite li ove zvuke
...................... iznad dvora, iznad luke
...................... dok se bijele krila galeba
.................................................................................... Prijatelji stari, gdje ste
.................................................................................... kao zraka mladost mine
.................................................................................... da l' to plaču mandoline
.................................................................................... iznad grada koji spava
..................................... Prijatelji stari, gdje ste
..................................... kamo nas to život nosi
..................................... vjetar je u mojoj kosi
..................................... na tren stao, vi se vračate
Tko zna gdje su dani ti
kad smo djeca bili mi
svi se mogu voljeti
ne možemo mi,
ne možemo mi
.................................................................................... Tko zna gdje su dani ti
.................................................................................... kad smo sretni bili mi
..................................................................................... nije lako kad si sam
..................................................................................... ja to znam
.......................... Prijatelji stari, gdje ste
.......................... bosiljka me miris prati
.......................... jednog dana kad se vratim
.......................... sjat će sunce kao prije
......................................................................... Prijatelji stari, gdje ste
......................................................................... noć je puna toplog daha
......................................................................... slušat ćemo opet Bacha
......................................................................... dok u more zvijezde padaju
...................................... Prijatelji stari, gdje ste
...................................... pamtite li ove zvuke
...................................... iznad dvora, iznad luke
...................................... dok se bijele krila galeba
...................................... /Tereza Kesovija/
Kao djevojčica sam voljela slušati priče ... Često sam vrijeme provodila sa 'starima' i pratila njihovo pričanje ... ; vezli su oni priče pune mudrosti i životnoga iskustava. Moja baka je u tome prednjačila, iako je uvijek usput pričala radeći neki 'važniji posao' pa je to iziskivalo moj trud i napor oko stalnog osluškivanja kada će između svega što kaže započeti 'ono pravo'. Ta mudra starica je, sada to znam, prelijevala i ulijevala u nas mudre i stare izreke, tako da se sjećam što je ne jednom rekla o prijateljstvu:
.... Mnogi ljudi će prolaziti kroz tvoj život,
.... ali samo pravi prijatelji će te uvijek voljeti i ostaviti trag u tvome srcu.
Prijateljstvo je, sada znam, najvažniji odnos ljudskog života ...
Često je ona znala reći, a kroz crtice iz njene životne priče sam saznala i zašto:
.... Ne pamtim boli nanesene od mojih neprijatelja,
.... vec šutnju mojih prijatelja.
Stvarati prijateljstvo nije lako...
Kao najprije, kako ponuđeno prepoznati
i onda,
kako mu se odazvati,
slagati kamenčić po kamenčić blizine i povjerenja,
biti uz prijatelja u radosti i kada radostan nisi,
ali i biti uz prijatelja i u žalosti, u nevolji, ...
.... Ne vjeruj da će svi koji su se predstavljali kao prijatelji biti anđeli
.... koji će te podizati kad tvoja krila zaborave letjeti.
I to je jedna od izreka ...
...........................................................................
Nije to lako, i često padamo u tu zamku ... no, ni to nas ne smije obeshrabriti u našoj otvorenosti prema prijateljstvu, prema prijatelju koji će imati prilike da se pokaže i iskaže kao pravi, ... stoga što život i prečesto i previše daje takvih prilika ... i naučimo se ne razoračarati ili barem ne slomiti ako se ne pokaže kako bi trebao,
oprostimo mu ...
ne može se uvijek biti, ne može se uvijek znati, ...
...........................................................
Ali, što ako je u pitanju potpuna izdaja ???
O tome ipak ne bih sada jer bi me daleko odvelo ...
....
................... Budite zahvalni na tuzi koja vas uči suosjećajnosti;
................... na boli koja vas uči hrabrosti ..................................
................... i budite veoma zahvalni na zagonetki .....................
................... jer ona je i dalje zagonetka, ..................................
................... na velu koji od vas skriva beskraj, ....................
................... koji vam omogućuje da vjerujete u ono što ne vidite.
/R.N./
.........................................................................
Svim dragim prijateljima koji su se našli uz mene kada sam bila slomljena, kada sam plakala i izlaza nigdje nisam vidjela ... hvala,
jednostavno stoga jer su PRIJATELJI:
Hvala vam !!!
Ne kaže se zaludu,
....................... vi ste dragi moji „duša o' čovika“ !!! ......................
Duša
I Vrhovni Bog izdvoji Dušu iz svog bića i u njoj sazda Ljepotu.
Darova joj nježnost jutarnjih lahora,
miris poljskog cvijeća i blagost mjesečeve svjetlosti.
Podari joj pehar radosti i reče:
Iz njega ćeš piti samo
kada prošlost zaboraviš i budućnost zanemariš.
Zatim joj podari pehar tuge i reče:
Iz njega ćeš piti da bi shvatila suštinu životne radosti.
Zatim u nju uvede Ljubav
koja Dušu napušta sa prvim tragom pohote,
i uvede u nju dražesnost
koja iz nje nestaje sa prvom riječju uznositosti.
I obdari je znanjem nebeskim da je vodi putevima Istine.
I spusti u njene dubine sposobnosti da vidi što se ne da vidjeti.
I stvori u njoj emocije koje prate vizije i himere.
I odjenu je ruhom čežnje koje anđeli od duginog treperenja satkaše.
Potom u nju stavi tamu sumnje koja je sjenka svjetlosti.
Onda uze Gospod oganj srdžbe,
i vjetar što puše iz pustinje neznanja,
i pijesak sa obale mora egoizma,
i zemlju ispod nogu vremena i sazda čovjeka.
Dade mu slijepu snagu što bjesni u bezumlju i pokorava se uživanjima.
I udahnu mu život koji je sjenka smrti.
I Vrhovni Bog se osmjehnu, pa zaplaka,
osjeti bezgraničnu ljubav,
te sjedini čovjeka i njegovu Dušu.
/Khalil Gibran/
................
..............................................................
Post je objavljen 22.10.2009. u 19:36 sati.