Marketing
... pred odlazak na odmor ...
..............................................
.......................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................................................
Dugo sam kroz život razmišljala i domišljala kako čovjek najčešće nije toliko umoran od fizičkoga umora koji je često zdrav umor i poslije kojega miran i umoran zaspi i budi se odmoren i čio, spreman na novi dan i na sve napore koje mu novi dan nosi ... Često sam slušala i uzrečicu koju umorni ljudi koriste, 'umoran sam od života'. Što to zapravo znači ? Što je to što nas toliko umara da čak neki nemaju više snage ići naprijed, da obole i zapadaju u čudna depresivna stanja ... ?
Neuspjesi, ili nedočekana nagrada poslije teškoga i napornoga truda, poslije dugoga puta žrtve za druge, rada za bolje, ... nisu li oni jedan od glavnih uzroka našeg umora ? Očajavamo li ako ne postignemo ono što ljudi danas /čini se oduvijek !/ zovu uspjehom i po čemu današnji čovjek cijeni čovjeka i ocjenjuje njegovu sposobnost ... ili vidimo da čovjek napreduje kao čovjek u svome trudu radeći i trudeći se ispravnim načinom života punim ljubavi živjeti i uživati u životu sa drugima, sa datim mu ljudima na životnom putu ... i u tome vidi najveću ljepotu života i zajedništvo uzajamne dobrote i ljubavi, pomaganja i življenja na radost svih doživljava kao ispunjenost svoga bića, ne mjeri ničim što se mjerom zove, samo zna da je to ono što ga čini sretnim !!!
.............................................
.......................................................................
....................................................................................................
....................................................................................................................................
Koliko često u životu poslije napornoga rada i truda ne dođe do očekivanoga i po pravdi zasluženoga uspjeha, bilo u materijalnome smislu, bilo u duhovnome, pa i u našim ljudskim odnosima se događa i prečesto da, unatoč našoj skrbi oko njih i maru, ne dođe do željenoga ...
.......................
Dolazi tada do dubokih lomova u čovjekovoj duši, do razočarenja koji blokiraju dalje korake, zaustavljaju čovjekov rast, napredovanje njegove osobe, biti, svega što jest, ... on pada, ... propada misleći o svome neuspjehu i ne vidi svrhu i smisao života ...
A za svaku displinu pa tako i za sam život je potrebno razvijati, stvarati ono što već duže vremena, a ne znam odkuda mi taj izraz, nazivam 'životnom kondicijom', osposobljavanjem za životnu utrku, za sve napore koji nas čekaju i za iznenađenja koja nas iz zasjeda vrebaju ...
I baš ti 'neuspjesi' nas na najbolji način uče, jačaju i stvaraju kondiciju za život ...
...
I ovi dugo isčekivani dani odmora ljetne i morske ... uživancije neka nam pomognu da u utihi svoga srca pronađemo smisao svakome našem nastojanju i trudu, svakome samoprijegoru koji možda našim ljudskim mjerilima mjeren nije donio željeni uspjeh, a ima svoj smisao kojega će u konačnici Onoga koji sagledava i mjeri na nama neshvatljiv način vrjednovati i sud o njemu donijeti sam Gospodin ...
............................................................................
............................................................................................................Trkač
...........................................................................................................
...............................................................................................................................................Čovjek
Ustrajnost
Jedan je čovjek spavao u svojoj kućici, kad usred noći, iznenada, njegovu sobu ispuni svjetlost i ukaza mu se Spasitelj. Gospodin mu reče da za njega ima posao koji mora obaviti, i pokaza mu veliki kamen koji je stajao ispred kućice. Objasnio mu je što mora činiti: gurati kamen svom svojom snagom. Ovo je čovjek radio iz dana u dan. Mnogo se godina mučio od sunčeva izlaska od zalaska, njegove ruke upravljene na hladnu, masivnu površinu nepomičnog kamena gurale su svom snagom.
.....................
Svake se večeri čovjek vraćao svojoj kući zabrinut i iscrpljen, osjećajući da je cijeli dan istrošio uzalud. Vidjevši da čovjek pokazuje znake obeshrabrenja, đavao se odluči umiješati. Počeo ga je savjetovati:
" Već predugo vremena guraš taj kamen, i još se nije pomaknuo. Zašto se mučiš radi ničega? Ionako ga nikad nećeš pomaknuti. "
Tako je, uvjerivši čovjeka da je zadatak nemoguć i osuđen na propast, učinio da izgubi skoro svu srčanost i hrabrost.
"Zašto bih se toliko mučio oko ovoga?" mislio je.
"Jednostavno ću uložiti nešto malo vremena, i minimum truda, i to će biti sasvim dovoljno."
................................
I tako je to namjeravao učiniti, no, ipak je odlučio pomoliti se i iznijeti svoje muke Gospodinu.
"Gospodine", reče, "dugo sam i naporno radio u tvojoj službi, ulažući svu moju snagu da obavim ono što si od mene zatražio. Pa ipak, nakon sveg ovog vremena, nisam pomaknuo kamen ni pola milimetra. U čemu griješim? Zašto ne uspijevam?"
Gospodin mu sažalivši se, odgovori:
"Prijatelju moj, kad sam tražio od tebe da mi služiš, i ti si prihvatio, rekao sam ti da guraš onaj kamen svom svojom snagom, što si i uradio. Nijednom nisam spomenuo da sam očekivao da ćeš ga pomaknuti. Tvoj zadatak je bio da guraš. I sada, dolaziš k meni, iscrpljen i istrošene snage, misleći da nisi uspio. No, je li zaista tako?"
"Pogledaj se. Tvoje ruke se snažne i mišićave, leđa nabijena i preplanula, koža na dlanovima je očvrsnula od stalnog pritiska, a noge su ti postale krupne i čvrste. I pored otpora ti si mnogo porastao, i tvoje mogućnosti su sada daleko veće nego ranije. Ipak, nisi pomaknuo kamen. Ali tvoj poziv bio je da budeš pokoran i guraš. Da vježbaš svoju vjeru i povjerenje u moju mudrost. To si uspio. "
" Ja ću sada, prijatelju moj, pomaknuti kamen."
........................................................................................
Nekad, kad čujemo Božju riječ, želimo koristiti vlastiti um kako bi odgonetnuli što On želi, a zapravo ono što Bog od nas traži je jednostavno: poslušnost i povjerenje u Njega. Na sve načine treba vježbati vjeru koja pomiče planine, ali ipak je uvijek Bog onaj koji zapravo to čini.
Ova me priča podsjeća na riječi Oswalda Chambersa:
"Bog nas ne poziva da budemo uspješni, nego poslušni."
....................................................................................... 
............................................................................................................................. /Moje more/
........................................................................... Živi se od mora, od mriža i uza
........................................................................... Brojidu se žuji od vesla, mašklina
........................................................................... Crljene su oči od noći i suza
........................................................................... Žujave nan ruke su tvrde ka stina
....... I tučedu nas nevere i kiše
....... svaki dan smo zgrbljeni sve više
....... Ipak, više od sveg i od svih lipota
....... Cilega života mi volimo more
.............................................................. More naše plavo, sve nam želje znaš
.............................................................. Ti si snaga, srića, cili život naš
..................................................
........................................................................................... /More-opet i opet/
....... Brojimo sva jidra i bile vapore.
....... Prolazidu dani uz bure i juga
....... Škrta zemlja daje sve ono ča more
........................................................ Život je na škoju i radost i tuga
I tučedu ...
....................................................................................
......................
Uz nezaobilaznu ružu
........................... svima ...
koji ovih dana odlaze na zasluženi odmor
........................... da nam se obnovljeni vrate ! ! !
... čekamo vas ......................
želim blagoslovljene te dugo željkovane dane ...
da se odmore, sa svojima najmilijima više druže, vole, ...
jer najveći uspjeh je ljubav koju u srcu nosimo,
jedni drugima dajemo, nesebično je dijelimo
koja nam uvijek obilato vraća,
daje da budemo radosni ...
Do čitanja ...
... i ja ću skoro put mora,
... moga dragoga mora ...
.............
..........................................
BVB !!!
Lijep pozdrav ...
Post je objavljen 09.07.2009. u 19:08 sati.