Marketing
Tirkizna vaza
Oplela me ljubav,
trčala je za mnom rascvjetalim poljima,
golicajući me u šikari po bosim nogama,
zavirujući mi pod suknju poput nestašnog psa.
Oplela me pupoljcima svoje omame, dražesnim, mirisnim,
krvavim, krivim i bludnima od svoje ljepote,
povila mi se oko grudi, donoseći mi svakim dahom udahnutim tvoje ruke,
u trenucima kad me uzmeš.
Ukradoh ju, i sad ju držim u vazi, tirkiznoj vazi što si mi ju kupio,
pričam joj (kažu da tako bolje raste), milujem ju svojim grubim prstima, i udišem joj miris.
O kako se iznova zaljubljujem u tebe,
a najradije bih te istjerala iz očiju, platila da te izdemone,
hm, bi li to bilo moguće uopće?
Misli su mi postale ruža penjačica,
pretvoriše se u tu glupavu hihotavu ljubav,
čekaju da im pokažeš o što da se oviju, koji dio tebe.
U onoj tirkiznoj vazi, večeras sam u onoj tirkiznoj vazi, i čekam da me udahneš.
Cvijet kojeg ne mirišu, i ne gledaju gubi svrhu svog postojanja.
Post je objavljen 23.06.2009. u 23:02 sati.