Postmarksovska filozofija Starog kontinenta
Kad Sloterdijk kuca na otvorena vrata partije prosvjetiteljstva, partije „vlastitog misljenja“, s pravom se pita : „ Tko bi tu bio dostatno slobodan /uci/, taj bi jamacno bio i dostatno slobodan dati za pravo anti partijskom impulsu anarhizma, koji napada sve partije kao surogate drzave, te im stavlja na teret da su mehanizmi zaglupljivanja i rekvizicijski aparat za „glasacko krdo“.
Tako lijeppi dijalekticki obrat o istini i partinosti ostaje mjehur od sapunice- dok se ne otkrije neka nepartijna partija, koja sluzi opcem interesu zivota tako sto zadire u slijepe mehanizme samounistavanja.“
Sloterdijk, na ta vrata partije prosvjetiteljstva nije usao, nije ih znao naci, nije htio, ili nije mu bilo moguce, kao ni mnogim sjajnim umovima Starog kontinenta, koji su se, pred samim otvorenim ulazom tih vratiju, tek okliznuli u prostranstva daljnjeg vakumsko gradjanskog filozofiranaja; dok se iza tih otvorenih vratiju odvijala jedinstvena povijesna revolucijonarna akcija proteklih 120 godina do danas.
Socijalist Labor Party of Amerika, „partija prosvjetiteljstva“, partija „vlastitog misljenja“, partija „ samounistenja“ onog istog dana kad vecinski nadglasava i proglasuje jednokratnu pobjedu Socijalisticke revolucije, kao interesa vecinskog glasackog tijela zemlje, pravo koje joj osigurava i ustav SAD na revoluciju, kad zato sazriju drustvene prilike.
Kao da se ovdasnja gradjanska filozofija pribojavala i vlastitog "samounistenja“, zaplasena nebuloznim teorijama o „Kraju povijesti“, a kojoj bi upravo obratno,socijalisticka revolucija tek osigurala istinski dijalekticki procvat humano drustvenih dimenzija neslucenih razmjera.
Vidi: www.slp.org
Post je objavljen 09.06.2009. u 16:35 sati.