Kada bi Medjunarodni sud pravde bio institucija koja vodi racuna o argumentima i dokazima,onda bi i ova knjiga,ali i brojni drugi dokumenti,koji su jos,nazalost,nedostupni,mogli posluziti i za to.Ali,rijec je o ispolitiziranoj instituciji i eventualna obnova procesa zavisi vise od politickih i generalnih okolnosti,sto sam i dokazala stavljajuci genocid u BiH u siri kontekst,i analizirajuci ih komparativno sa drugim slucajevima genocida u povijesti.Za sve je njih karakteristicno to da je posrijedi proces koji se dugotrajno planira,iza njega uvijek stoji birokratizovani drzavni aparat,
ali i aktivno ili precutno odobrenje svjetskih sila.Proucila sam obilje literature koja analizira holokaust,genocid nad Armenima,u Ukrajini 1932-1933,u Kambodzi,u Ruandi,i svugdje se ovaj metodoloski okvir priznaje samo se u BiH izbjegava,svjesno.Inace,komparativna analiza je ono sto nedostaje medjunarodnim i sudovima uopce.Njihovo uspostavljanje visokih standarda za dokazivanje umisljaja genocida je takodje negiranje genocida.Zanimljivo,u Milosevicevom slucaju je koristen metodoloski okvir kojeg koriste razne socioloske teorije,a i u medjupresudi su se slozili da je genocid u BiH pocinjen jos u 1992.godini.
Podsjecate i na to da su cak i prije presude medjunarodnog Tribunala postojale presude za genocid,a vezane za desavanja na ovim prostorima.
U Njemackoj je bila presuda za genocid izvrsen u 1992,i cak je ratnog zlocinca NIKOLU JORKICA neko pogresno posavjetovao da se zali Evropskom sudu pravde zbog te presude,IZRECENE ZBOG ZLOCINA GENOCIDA POCINJENOG U DOBOJU.ALI,I EVROPSKI SUD PRAVDE JE POTVRDIO PRESUDU NJEMACKOG SUDA.
Post je objavljen 26.05.2009. u 15:50 sati.