Još jedna od Bunuelovih meksičkih melodrama. Naslovni lik Bruto radi kao mesar za gazdu Andresa, koji ima novi posao za njega. Don Andres naime želi istjerati neposlušne stanare iz zgrade kojoj je vlasnik i koju namjerava dobro prodati, pa u tu svrhu unajmljuje usluge natprosječno snažnog i njemu vrlo odanog Bruta. Ovaj međutim, kako mu i nadimak govori, nije baš pretjerano bistar i suptilan tip pa već u prvom pokušaju zastrašivanja nehotice ubija jednog od vođa stanarske pobune. Na nesreću, ubio je oca djevojke u koju se kasnije zaljubi i u čiju se privrženost uzdaje da će mu pomoći da postane pametniji i bolji. Ali nije to jedina zavrzlama u filmu. Uz to, Bruto upada u ljubavnu aferu i s gazdinom ženom, postoji i sumnja da je gazda Andres Brutov „neformalni“ otac, Bruto se mora skrivati i pred pobunjenim stanarima...
Mnoštvo teških peripetija i nevjerojatnih obrata, crno-bijela karakterizacija likova (osim kod Bruta), borba dobra i zla... – svi elementi tipični za melodramu, sami po sebi očekivani i ne previše uzbudljivi. Socijalno-politički subverzivan moment priče (organizirana pobuna sirotih stanara protiv socijalno neosjetljivog kapitalista, Brutova lojalnost i poslušnost moćnome Andresu) zanimljiv je, ali s odmicanjem filma stavljen u pozadinu.
Nešto više naglašen je onaj aspekt filma koji se bavi libidom nekolicine likova. Felinijevski korpulentna gazdina žena koja muža tretira kao šonju, a kod Bruta je privlači upravo njegova sirovost i fizička snaga... Bruto koji se koleba između lojalnosti gazdi/ocu, animalnih poriva usmjerenih spram gazdine žene (pomajke!) i nježne i postojane ljubavi spram žene čijeg je oca ubio (!)... Ova Brutova „rastrojenost“ zanimljiva je, međutim, slično kao i kod 'Susane', redatelj je zbog stege žanrovskih zahtjeva postupno stavlja u drugi plan.
Slično kao i u slučaju 'Susane', pogledati isključivo ako ste režiserov fan, a onda eventualno obratiti pažnju na erotske i političke aspekte priče, koji su naročito poticajni za frojdističko-marksistička iščitavanja. Slično kao i kod 'Susane', da je bilo hrabrosti/mogućnosti da se malo snažnije parodira žanr melodrame, odnosno da melodrama bude samo okvir za nešto psihološki dublje i politički subverzivnije, mogao je to biti puno uzbudljiviji film.