Znao je da ga kuci ne ceka niko, i da ce kroz stara neofarbana vrata uci, presvuci se, umiti i leci u drveni krevet sa oronjelim nogama, da prica sam sa sobom o danu koji je prošao. Sljedeceg ce njegovo mamurno lice ustati, obuci se, umiti više puta nego obicno i uputiti se sa malo novaca u polupoderanom dzepu u obliznju birtiju na uglu ulice. Opet ce, po ko zna koji put, zatraziti isto, flašu jeftinog viskija i iz caše sa vec primjetnim talogom zuckaste boje polako piti u nadi da ce danas pijanost i sreca trajati duze i da ce zaboraviti, bar taj dan one noci koje provodi na krevetu sa trulim nogama, u oronuloj kuci sa starim neofarbanim vratima.
1992
Post je objavljen 11.10.2008. u 22:11 sati.