Mladji od sunca ustajem i budim celjad svoju,
cetiri duse jednake ovoj mojoj.Avgust je
drugi,valja nam gore stici,na trznu,
prije zlatonje ruzoprstog da ne bi od tijela
nasih izatko hitricu onu sto gorom ide
ne suska,vodom ide ne bucka.Jer je drugi
avgust,i lice valja sacuvat od svega
sto nema njegovu saru,plodan Boziji red.
I,vec klapa put,zobna kapa pjena:
pristrankom,sa svojtom svojom i onima
sto nisu mi nista do svojta koja me veze
za Boziju bobu:insan.Mir je,i tako mora
biti.Samo skripne paoc,odere kamen sina,
u mahu,dovoljnom da krikne kreja,klepetljika
naseg neba.Kad jaram na trzni stane,dusak
nadje smiraj,komsija,istovjerac,donese
dvije grede pune bijelih golubova.Bog bi
dao da bi dobro bilo,kazem,ja,muhamedovske
vjere,jer pogacu dijeliti treba kao sto
sunce svoj dijeli sjaj.Jer Alidjun je,i,
u kolu,korak po korak,isti se veze plet,
ruka na rame panuc isti kazuje kret,
i trepavica svodi iste ptice let.Mada,
do podne Ilija,kazu,od podne Alija,vele-
ja tesku razgrcem mrezu,zavjesu tkanu
od mraka,i vidim,u suncu sto sestari
nad ovom Bosnom,socim jednoga samo,
bez ikakvog drugog znaka do lune u zutoj
saci,do zraka ciji krajevi bezmjernu
cakle tugu po zgrbljenim ramenima
Bosnjaka.
(Zilhad Kljucanin-"PJESME NEVINOSTI")
Post je objavljen 25.09.2008. u 00:54 sati.