...A cinjenice izgledaju ovako.Pune dvije godine Jugoslavenska armija je ukopavala artiljeriju oko Sarajeva.
Pripremajuci blokadu grada narucena je studija od saradnika Ekonomskog instituta"Grad pod opsadom"u kojoj su elaborirane sve predradnje potrebne da se jedan veliki grad slomi i pokori.Zahvaljujuci novinarima i urednicima,
privrzenim velikosrpskoj ideji,prosirena je,u avgustu 1991.godine,dezinformacija da Slovenija u Sarajevu deponira nuklearni otpad iz atomske centrale u Krskom.U znak tobosnjeg protesta aktivisti Srpske demokratske stranke su blokirali sve prilaze gradu cine je izvrsena generalna proba kasnijeg oruzanog opkoljavanja Sarajeva.
Pocetkom marta usred grada naoruzani teroristi,financirani od strane te politicke organizacije,su postavili barikade kojim su grad presjekli na pola.Desilo se to na dan objavljivanja referenduma o drzavnom statusu Bosne i Hercegovine na kojem su se dvije trecine gradjana opredijelili za njenu suverenost.Nakon niza ustupaka sto ih je Izetbegovic morao dati liderima Srba barikade su dignute.
Petnaestak dana nakon toga,uz pomoc"Jutela",projugoslavenskog,unitaristickog televizijskog programa sa redakcijom u Sarajevu,rasirena je psihoza pocetka rata.Cilj je bio da se u igru ukljuci Jugoslavenska armija koja je predstavljena kao cuvar mira u gradu.Armiji je tada dopusteno da sa svojim tenkovima izadje na ulice,jer je sklopljen dogovor da njeni i pripadnici bosanske policije zajednicki patroliraju i odrzavaju red i mir.Nakon sto je postignut glavni cilj,legaliziranje uloge JNA kao arbitra,stanje se nakon dvadesetak dana smirilo.
Formalni pocetak rata u Sarajevu zbio se 4.aprila.Datum je namjerno izabran jer je tog dana Bajram,najveci muslimanski vjerski praznik.Taktika je bila da se granatiranjem naselja s najvecom koncentracijom muslimanskog stanovnistva,lakom artiljerijom,posije strah i panika.U isto vrijeme,pred zgradom parlamenta odrzavan je masovni antiratni miting u koji su se ubrzo infiltrirali spijuni armijske tajne sluzbe s ciljem da pomocu,tom prilikom formiranog,"svenarodnog parlamenta"stvore marionetsku civilnu vladu koja bi smijenila legalno rukovodstvo nakon sto JNA,pod opravdanjem da zeli smiriti sukobe,izvrsi drzavni udar.Predvidjeno je hapsenje Izetbegovica i drugih bosanskih politicara.Nakon toga bi"vlada"izabrana na"svenarodnom parlamentu"proglasila prikljucenje Bosne i Hercegovine Milosevicevoj Jugoslaviji.
Medjutim,nista od toga nije ispalo onako kako su cetnici ocekivali.Niti su granate izazvale paniku medju Sarajlijama,niti su se gradjani pred Skupstinom dali prevariti.
Stoga su velikosrbi presli na drugu fazu plana ukljucivanjem snajperista.Rijec je o placenim ubojicama,
profesionalcima,oficirama bivse JNA ili sarajevskim Srbima,zadojenim velikosrpskom ideologijom,koji su sa prozora svojih stanova sijali smrt po sarajevskim ulicama.Armija je u stanove svih aktivista SDS-a ili postavila svoje snajperiste ili predala naoruzanje vlasnicima.Racuna se da je u Sarajevu tokom aprila djelovalo oko sest stotina snajperista ciji je zadatak bio da pucaju i ubijaju sve sto se krece,ljude,zene,starce,bebe u kolijevci,pse,
macke...Mnogi od njih su uhvaceni pa su pred televizijskim kamerama priznali da su bili placeni"po glavi".Na zalost,vecina ovih zlotvora nalazi se i danas na slobodi,jer su velikosrbi pustanje zena i djece sa okupiranih sarajevskih predgradja uvjetovali oslobadjanjem snajperista.
Kada ni serije zlocina snajperista,pracene periodicnim granatiranjem,nisu slomile otpor gradjana Sarajeva,
velikosrbi su se odlucili za krajnje rjesenje.Zauzimanje grada uz upotrebu tenkova,bornih kola i teske artiljerije.Od trinaest sati prvog maja,pa do sest sati drugog maja nije prestajalo bombardovanje grada u kojem su izgorjeli neki vazni gradski objekti kao sto je austrougarsko zdanje poste.Tenkovi su izasli na ulice,a strateski vazne objekte trebali su da zauzmu komandosi JNA,obucavani u Nisu,poznati kao"Niski specijalci".U tim borbama,
vodjenim bukvalno na svim sarajevskim ulicama,cetnici su dozivjeli tezak poraz.Snage branilaca su im unistile veliki broj oklopnih vozila,likvidirali brojne teroriste,a zarobljen je i general Milutin Kukanjac,komandant teroristicke JNA.Spasio se na nacin nevidjen u historiji ratovanja,tako sto je njegova vojska zarobila na aerodromu legalnog
predsjednika Bosne i Hercegovine,Aliju Izetbegovica,koji je tu sletio u avionu Evropske zajednice,vracajuci
se sa pregovora pod patronatom te organizacije.
Naravno,kao i u mnogo slicnih slucajeva,kada je Bosna u pitanju,medjunarodna zajednica je hladno presla preko cinjenice da je legitimni sef jedne evropske drzave uhapsen u sred njenog glavnog grada.Razmjena Izetbegovica i Kukanjca izvrsena je pod patronatom UNPROFOR-a.
Ubrzo nakon toga uslijedile su velike borbe u gradu nakon kojih su daleko slabije naoruzani branioci uspjeli da oslobode gotovo kompletnu urbanu jezgru grada.Jedino sto nisu mogli probiti jesu betonski rovovi koje je strucno,mnogo ranije,postavila JNA.A za to,do danas,nisu imali naoruzanja u vidu protivoklopnog oruzja i artiljerije.
Suoceni sa nepokolebljivom voljom gradjana Sarajeva da brane svoj grad,sa njihovom odlucnoscu i hrabroscu,
cetnici pocinju unistavati grad neprekidnim bombardovanjem iz svih vrsta naoruzanja.Gadjajuci civilne objekte,
stambene zgrade,porodilista,bolnice,pekare,stanice hitne pomoci,spomenike kulture,vjerske objekte i tvornice,
cetnici su od Sarajeva napravili zgariste.Vec sedamnaestog maja,u noci,cijelo je Sarajevo gorjelo kada je cetnicki komandant Ratko Mladic naredio da se grad bombarduje visecjevnim bacacima raketa.
Cjelokupan snimak njegovog glasa dok izdaje naredjenja da se Sarajevo razori uhvatili su specijalisti bosanske policije i taj snimak postoji kao krunski dokaz o nezapamcenom zlocinu ovog zlikovca.
U Sarajevu vise ni jedan dan nije prosao bez mrtvih i ranjenih.Najmanje petnaestak mrtvih uz dva puta toliko ranjenih dnevno.Ta se brojka,medjutim,ponekad penje i na pet stotina,kao u novembru kada je plotunima iz osamnaest tenkova sravnjeno sa zemljom prigradsko naselje Otes.Procjene su da je samo na Otesu tog dana stradalo cetiri stotine i pedeset ljudi,zena i djece u svojim stanovima.
Uprkos ogromnoj koliccini granata ispaljenih na grad(u Sarajevu se smatra"relativno mirnim danom"kada na njegovu jezgru padne pedesetak projektila)i neprekidnom djelovanju snajperista iz dalekometnih pusaka i protivavionskih mitraljeza,cetnici nikako ne uspijevaju da ovladaju Sarajevom,pa cak ni da ga presijeku napola.Nije im pomoglo ni to sto su presijekli sve dotoke tekuce vode u grad,razorili elektroenergetski sistem i prekinuli telefonske veze.
Grad se svakim danom sve vise privikava na ratnu situaciju i sve zesce se brani sa ono malo oruzja sto ima.Pri tome u tom i takvom gradu uspijeva da funkcionira bosanska drzava,clanica Ujedinjenih naroda.
Grad,nevino osudjen na smrt,tvrdoglavo opstaje...
(Midhat Ajanovic-Ajan-"SMRT U SARAJEVU")
Post je objavljen 04.12.2007. u 13:03 sati.