Prema IPCC (Good Practice Guidance and Uncertainty Management in National Greenhouse Gas Inventories, 2000),
spalionice otpada generiraju 0,7 do 1,2 tone ugljičnog dioksida (CO2) po 1 toni spaljenog otpada.
Ovaj podatak se odnosi samo na komunalni otpad, bez potpornog fosilnog goriva tj plina. Od te ukupne količine otpada koji izgori nastaje 33 do 50% CO2 koji potječe od biološkog otpada, a 50 do 67% ugljičnog dioksida CO2 potječe od ne-biološkog otpada.
Znači za Zagrebački potencijalni slučaj, gdje bi se spaljivalo cca +385.000 tona otpada:
0,95 tona CO2 po 1 toni komunalnog otpada (srednja vrijednost)
0.95 x 385.000 = 365.750 tona CO2 godišnje
Od toga je cca 59% (srednja vrijednost) ne-biološkog porijekla znači ne može se više vratiti u kružni ciklus ugljičnog dioksida u prirodi.
365.750 x 0,59 (%) = 215.793 tone CO2 godišnje koji sudjeluje u povećanja efekta staklenika.
Znači bilanca zajedno s onim CO2 koji nastaje od gorenja zemnog plina (+220.000 tona CO2/god) daje bilancu od 215.793 + 220.000 = 435.793 tone CO2 godišnje ili cca 2% ukupne emisije CO2 Republike Hrvatske.
Uz cijenu tone CO2 od 20 EUR/toni, spalionicu bi trebalo ''kazniti'' sa troškom od 8.715.860,00 EUR ili cca 64 miliona kuna godišnje.
Sve ovo ukazuje da spalionica vodi u krivom, neodrživom smjeru, a sve što napravimo danas ostati će našoj djeci pa i nama samima. Hoćemo li uništavati resurse kojih već danas ima premalo, i proizvoditi otrove od njih, ili ćemo ih u reciklažnom ekološkom procesu neprestano obnavljati i optimalizirati njihovo korištenje.
Post je objavljen 26.10.2007. u 13:42 sati.