Dobrovoljno sam se,kao clanica Saveza logorasa Bosne i Hercegovine,prijavila CENTRU ZA ISTRAZIVANJE I DOKUMENTACIJU Saveza logorasa Bosne i Hercegovine,da ovaj iskaz,ovo svjedocenje dadem u pisanoj formi.
Izrazavam svoju potpunu spremnost da ovo svjedocenje,ovaj iskaz,iznesem i u zvanicnoj SUDSKOJ PROCEDURI protiv okrivljenih za RATNI ZLOCIN I ZLOCIN GENOCIDA,pred sudovima u Bosni i Hercegovini,sudovima zemalja stalnog boravka OKRIVLJENIH ZA RATNI ZLOCIN,a posebno pred TRIBUNALOM ZA SUDJENJE RATNIM ZLOCINCIMA u DEN HAAGU,zajedno sa osobama iz ovog moga svjedocenja,koje su bile zrtve ratnog zlocina i zlocina genocida.
Kod nas u Hercegovini,posebno u okolini Mostara,agresija Miloseviceve JNA nije se ispoljavala kao u Istocnoj Bosni,Bosanskoj Krajini.JNA i Srbi,odmah na pocetku agresije Beograda na BiH,protjerali su,prognali Bosnjake iz Bilece,Trebinja,Gacka,Nevesinja.Dobar dio posla,genocida,ucinili su jos u toku 1991.godine godine,kada je gro Bosnjaka protjeran iz Trebinja i Bilece,kao i Gacka.U Istocnoj Hercegovini
nije bilo puno hrvatskog stanovnistva,osim nesto malo u gradu Trebinju,te na podrucju juznih dijelova opcine prema Dubrovniku i moru.To je sada nova opcina Ravno.
"BOSNJACI-JUGOSLAVENI"
Na prostoru opcine Mostar po popisu stanovnistva iz 1991.godine,najbrojniji su bili Bosnjaci sa 34%
populacije.Hrvata je bilo 33%,a Srba oko 20%.Onih koji su se pisali kao Jugoslaveni bilo je nesto vise od 10%,a 3%tzv.ostalih.Ja sam radila u opcinskim sluzbama kao visokoobrazovana sluzbenica.Prenerazila sam se,kada sam,uvidom u popisni materijal,uocila da su se kao Jugoslaveni pisali oni koji su imenom i prezimenom smatrani kao Bosnjaci,kao sto se po imenu i prezimenu jasno znalo ko je Hrvat ili Srbin.Gotovo neznatan broj bio je tzv.srpskih imena,uz koje je stajala nacionalnost Jugoslaven.Hrvata uopce nije bilo medju"Jugoslavenima",jer je za bosanskohercegovacke katolike,koji su se tek od polovine 19.vijeka,pod utjecajem austrougarskih vlasti,a i Zagreba,poceli pisati kao Hrvati,Jugoslavija bila tamnica naroda.Samim tim,medju 10%"Jugoslavena"sigurnih 9%bili su Bosnjaci.To je uticalo na nacionalne razmjestaje ljudi po radnim mjestima u opcinskim sluzbama,posebno u Mostaru.Od izrazite nacionalne prednosti Bosnjaci su sa Hrvatima cinili balans,jer onih 10%Jugoslavena,fakticki Bosnjaka,su potirali bosnjacku nacionalnu prednost.Nikada nisam bila nacionalista u negativnom smislu,ali sam se,na poslu posebno,borila protiv agresivnih hrvatskih i srpskih nacionalista,posebno protiv ultra hrvatskih nacionalista u Mostaru koji su,tokom 1991.godine,za vrijeme srpsko-hrvatskog rata,bili Tudjmanovi bojovnici,te tezili pripajanju dijelova BiH Hrvatskoj.Zato su me hrvatski funkcioneri smatrali bosnjackim nacionalistom,jer sam osudjivala hrvatski agresivni nacionalizam.
U pocetku agresije na BiH,hrvatsko-bosnjacki odnosi u Mostaru ipak nisu bili losi,da bi se mogli izroditi sukobi.To je bilo zbog toga sto su Bosnjaci u BiH bili potrebni Franji Tudjmanu,kao stit od agresije Miloseviceve Jugoslavije.Interes ih je vodio da u prvoj godini rata pridobiju Bosnjake,jer nisu bili sigurni da li ce se Milosevic drzati dogovora kojeg je postigao s Franjom Tudjmanom u Karadjordjevu,po kome je BiH trebala biti podijeljena izmedju Srbije i Hrvatske.
Sve ovo navodim u uvodu ovoga svjedocenja,kako bi se mogla razumjeti i sagledati atmosfera u Mostaru,u Zapadnoj Hercegovini pred agresiju i u prvoj godini agresije na BiH.
Posao sam bila prisiljena napustiti pri samom kraju 1992.godine,pa iako sam imala dobar stan u naselju uz stadion"Veleza"u Mostaru,zivjela sam u porodicnoj kuci u Bijelom Polju,sjeverno od Mostara prema Jablanici i Sarajevu.
I Mostar i njegova okolina gadjani su topovima sa Veleza i predjela koji su istocno od Mostara zauzeli JNA i cetnici iz Mostara,Nevesinja i Istocne Hercegovine.
Nama u Bijelom Polju bilo je veoma tesko.Gadjali su nas srbocetnici sa istoka,a sa zapada su nam Hrvati i Tudjman spremali klopku.
Sukobi izmedju Armije BiH i Hrvatske vojske,koja se rasteretila rata s Milosevicevom Jugoslavijom,nakon primirja,pocetkom 1992.godine,poceli su vec u oktobru 1992.godine,pa i ranije.To su bili sukobi niskog intenziteta,u funkciji ostvarenja strateskih planova Zagreba da se ostvari takticka premoc u Bugojnu i Prozoru...
Post je objavljen 05.03.2007. u 09:04 sati.