1.
Ona svojim letom ne objasnjava nista,ali svemu daje izgled nade,
izgled jedne plemenite smrti.Jer,tezeci ka prostoru,ona samo cini
pocast svome padu,time sto ga produzava.
Ali njen pad se zavrsava ironijom:jedna teznja kao beskonacnom razbija
se o isto tako beskonacnu teznju ka konacnom.
2.
Ptica rasirenih krila,ptica koja leti,pricinjava mi se kao sublimacija
estetike-skladni napor kruga mudrosti:padajuci,ona ozivljava onim
sto ne pripada njoj nego vecnosti.Jedino ptica koja leti ume nezno da
kaze jednu mudrost:kad je cilj nedostizan,pravog smisla ima samo
napor da se do njega dodje.
3.
Tako,mozda,ptica koja leti i ne sluteci u istoriju unosi nesto dragocene
poezije.
Post je objavljen 18.08.2006. u 09:53 sati.