Kroz kapljice znoja
na vrucini umora
putem bez broja
bas kao utvara
Gazim i trazim
dah jesenje vile
sto ga nebo pravi
kraj crne mjesecine
Uz rame mi tuga
kao da uzdah vraca
na sedamnaest stuba
i skolskih vrata
Sad kroz tamu
i utvare sto lice kriju
uz samocu stalnu
slijedim mjesecinu
Kraj ociju njenih
kljucevi su daleki i davni
pa gazim i trazim
tek mjesecinu da vratim
...........
uvijek za nju
Michel
..cak i kad i nebo zaspi
Post je objavljen 24.07.2006. u 18:03 sati.