U toku je evropsko fudbalsko prvenstvo.
Divokozjim stazama prolaze autobusi
prepuni zena i djece.
Danska je pobijedila Svedsku.
Engleska je igrala nerijeseno sa Irskom.
Mi smo izgubili.
Npr.zena u devetom mjesecu koja u sjedalu
ispred mene uporno povraca kao sto dvogodisnji
djecak u njenom narucju uporno place:izgubila je
muza.
Pred ovo evropsko prvenstvo
(da bi igraci bili zasticeni)
poostreni su sudacki kriteriji
i to je O.K.
U toku prvog poluvremena(jedne od utakmica),
kad je pao prvi gol(stadion se orio od ovacija),
pala je i prva zapaljiva granata na moj dom
i atmosferu dovela do usijanja.
Do kraja drugog poluvremena
(prije posljednjeg sucevog zvizduka)
uspio sam pobjeci iz grada.
Jedino sto sam ponio sa sobom
bile su pune usi i puna glava ovacija.
I misao/pitanje:kamo se kotrlja ovaj autobus?
Ka nekom novom evropskom prvenstvu?
Rimljani kazu:svi putevi vode u Rim.
Moji saputnici znaju da nijedan put ne vodi kuci.
Post je objavljen 17.07.2006. u 14:28 sati.