Kad stignem pred dolinu bez glasa
kao kad nju prvi put vidim bez zraka
tad kleknut cu kao junak pokoran
sto domovini na cast sluzi presretan
Kad kroz maglu poljubim sliku beskraja
kao slikar sto gleda obzorja ponocna
tad stici cu do stare kuce i dvorista
s pismom sto proslo je toliko bojista
Kad na prozor modri kamencic odbacim
s slobodom i snom krilima zapetljanim
tad prici cu blize sa dva plaha koraka
kao srna na izvoru bisernih rijeka
Kad vrata zaskripe i dolina se otvori
s tankom haljom i vjetrom najdrazim
tad potrcat cu k`njoj dok ju je rosa umila
kao dusa sto iz ljubavi drugu je zagrlila
.......
Kad dode dan...
Michel
Post je objavljen 18.04.2006. u 10:40 sati.