Jučer ... opet sam bio sretan ... u mraku .... pogledom uperen prema van ... u mrak ... u maglu
Gledao sam je .... toliko je bila gusta ... da se preko vanjskih svjetala kretala u valovima ....
Gledao sam je ... osjećao ... poput osobe ... gledala je ona i mene ... pričali smo .... ona je bila samnom
nisam bio sam .... htio sam pobjeći .... s njom ...
Htio sam da me zavije u sebe ... da me odnese ... da se nikad više ne vratim ....
Nekako sam imao osjećaj ... želju ... otići negdje gdje me nitko neće smetati ... na neko groblje ....
negdje gdje je tišina .... spokoj ... mir .... gdje ću biti s njom ... sam .. s njom ....
I naglo je otišla ... prekršila obećanje da će me odvesti negdje ... na mjesto iz mojih snova ....
Bio sam ljut .... i ona me prevarila .... poput svih ... zaspao sam sa tugom ... i iznevjerenim srcem ....
Danas .... vraćao sam se ... odjednom ... osjetio sam hladan dah na mojim obrazima ....
nije me iznevjerila ! Vratila se .... i rekla ... oprosti ... neću te više nikad napustiti ....
.... obuzela me cijelog .... srce ... um ... duh ... postao sam dio nje .... dio magle ....
postao sam magla ... hodao sam i hodao ... počeo lebdjeti ... rasplinuo sam se ....
nestao .... otišao odavde ... s njom .... sa sobom .... kao magla .... nestao ... zauvijek .....
Post je objavljen 02.02.2006. u 22:34 sati.