I dodeka tivko cekorev kon svojot dom te vidov tebe.Tamu nedaleku na ulicata stoese i me gledase.Pogledite ni se sretnaa.Ocigledno se razbiraa pomegu sebe.Bese se jasno.Iako bese docna zastanav so nadez deka ti ke bides toj koj ke go prevzeme sledniot cekor.I ne zgresiv.So nesigurni cekori se doblizi do mene.Se obide da vlezes vo moite misli, vo moeto telo no samoto mesto ni gi zabrani svoite nameri.Prodolzivme zaedno.Sekoj od nas ocekuvase nesto novo, nesto koe i na dvajcata ni trebase.Bez somnenie i dvajcata go posakuvavme toa.
Sakavme da staneme nesto drugo, da najdeme toplina eden kaj drug.Ednostavno sakavme da staneme edno telo, povrzani na nekoj nacin koj i ne bese premnogu lesen.No zelbata rastese uste poveke.Nasite tela, nasite cuvstva pocnaa da zaboravaat na ostanatiot svet.Cekor po cekor se sluci toa.Mozebi ne trebase, no sepak se sluci.Ne se poznavavme, no samata potreba go napravi svoeto.
Post je objavljen 24.01.2006. u 00:02 sati.