Uste edna esen docekuvam tuka na ova mesto vo ovoj ist grad.Uste eden esenski den pominuva niz mojot zivot, a jas seuste zastanat na staroto mesto.Studot poleka navleguva vo moeto telo dodeka kapki dozd sekojdnevno me izmivaat i me susat.Jas i ponatamu tuka na istoto mesto te cekam tebe so nadez deka ke dojdes, deka ke pomines otuka i ke te vidam povtorno.Go slusam glasot na vetrot koj poleka gi kine i poslednite lisja od sumskite drvja tuka pred mojot dom.Ponekogas zacekoruvam napred nazad, no na kraj sekogas se vrakam na staroto mesto, svoeto mesto.
Ocekuvam da se sluci nesto koe sto e nevozmozno.Zaspivam i se budam.Propagam vo nekakvi dlabocini od koi se obiduvam da izbegam.Sekoja kapka dozd znae da me osvezi,raspolozi i da mi kaze po nekoj ubav zbor.Me dovikuvaat nekakvi glasovi koi sakaat da ja smenat mojata intonacija na ovoj zivot i da me odvlecat nekade podaleku od ova mesto, no jas ne se predavam.Veruvam deka ke pomines otuka i ke te cekam.Ubeden sum vo toa.Pa ne bevme malku vreme zaedno za da ne bi te poznaval.Ke ostanam tuka i ponatamu.Ke te cekam se dodeka i poslednata zora ne me pomiluva i ne me odnese nekade so sebesi.
Post je objavljen 18.01.2006. u 17:05 sati.