Zazori.Uste eden nov den ispolnet so cuvstvo na strav i beskrajna tisina.Zivotot prodolzuva i ponatamu.Vetrot gi dovea starite spomeni od toa dalecno minato.Me obzema osamenost.Vo mracnata mala soba prisutna e samo tagata koja sekojdnevno postepeno raste.
Uste edna teska zimska zora ispolneta so stud i mraz koja nemilosno ja kine kozata od moeto telo.Gi prostira svoite ostri kandzi kon mene koja so sekoj nov udar zatreperuva srceto kako da ne e dovolna tagata koja sto so godini e prisutna vo nego.Cekoram i ponatamu.Baram izlez od ovaa situacija, no kade e?
Izlez zasega nema, a mozebi nema ni da ima.Unisteni se site moi nadezi, sonista i mojata idnina.Unisten e mojot svet.Zatoa ostavete me.
Ostavete me da placam, da taguvam.Ve molam toa ne mi go zabranuvajte.Toa e moe pravo.Umira se zivo vo mene.Umira, no mojata ljubov kon tebe ne.Toa e edinstveno nesto koe go poseduvam deneska.
Nikomu ne mu go davam.Toa e licno moe.So nea sum uste odamana trgnal na pat kon nepostoenje, na pat kon nekoj drug svet koj se nadevam ke bide mnogu podobar od ovoj.No sepak koj znae?Nemam drug izbor.
Post je objavljen 07.01.2006. u 11:22 sati.