Deneska povtorno se razbudiv so bolka, taga, ocaj.Deneska go docekuvam denot isto kako vcerasniot, kako utresniot.Deneska povtorno krvta se slevase niz moeto telo.Deneska povtorno se razbudiv vo temnina, vo mrak.Moite oci ne gledaat, mojata dusa ne cuvstvuva.Ostanav slep i bescuvstvitelen za site vreminja.Se sto e okolu mene se rusi, se uriva.Seto ona koe sto so godini go gradev, poleka isceznuva i stanuva minato.Minato, trgnato po ednonasocen pat, minato koe nikogas ne se vraka i povtoruva.
Propagam.So seuste prisutna dusa vo mene potonuvam v zemja.Me progoltnuva.So seuste prisutno telo lebdeam kako perduv i patuvam na onaa strana na koja ke duvne vetrot.Eve duri go dostignuvam i stepenot na nevozmoznost.Potpolno smiren i pribran, go prifakam sekoj nanos na mojot zivot vrz sebesi.So nepostoenje na zelbi i nadezi se pretvaram vo nesto posprotivno od ona posakuvanoto na ovoj svet.Tisinata mi sepoti.Svetlinata se gasi.Mojata senka me ostava.
Post je objavljen 02.01.2006. u 22:27 sati.