Svakog je jutra gledam,
Dok na odmoru upijam miris
Dragog podneblja.
Već godinama isto lice, izborano,
Koljena savijena od godina,
Leđa pogrbljena pod teretom života.
Ja, provincijalka, sa okusom grada u sebi
Uglađena, sa ispeglanim borama,
Ona, moja prijateljica iz djetinjstva,
U provinciji ostaje i dalje, izborana lica,
Ali potpuno smirene i iskrene duše.
A ja se vraćam u grad, da životarim,
Sva izvještačena, izvana uglađena,
Sa dušom praznom do bola....
Post je objavljen 26.11.2005. u 07:05 sati.