Sin City, the movie
Ovo je verovatno najvernija ekranizacija stripa u citavoj istoriji ekranizacija. Ne samo sto su likovi fizicki gotovo identicni likovima iz stripa, ne samo sto je prica ista, nego je bukvalno preslikan kadar po kadar, recenica porecenica direktno iz strip albuma. I to nije sve. U ovom krajnje neobicnom ostvarenju, iz stripa je na ekran preslikan i karakteristican Miller-ov graficki stil. Film je uradjen u crno-beloj tehnici, sa povremenim crvenim detaljima (tacno onim koji su crveni i u stripu), donekle pojednostavljenih linija i senki rasporedjenih na dlaku kao na crtezu. Cak i u kadrovima gde krv treba da bude bele boje, efekat je prebacen i na film.
Ovakva identicno preslikana ekranizacija ima svoje dobre strane, ali i svoje mane.
Kao prvo, fanovi Sin City stripa ce biti vise nego zadovoljni. Nema holivudskih karakteristicnih doterivanja, sredjivanja i prepravki originalnih scenarija i likova do granica prepoznatljivosti, a sve u cilju spektakla i zadovoljenja nekih osnovnih nepisanih pravila blokbastera. Glumci su odlicni (osim mozda Brittany Murphy koja je, bar po meni, ocajna), poistoveceni sa svojim likom do granica neprepoznatljivosti (mnoge ce iznenaditi pojava Mickey Rourke-a, kao i zanimljivo netipicna uloga u kojoj igra Elijah Wood), prica je originalna, zanimljiva, prilicno nasilna, pomalo romanticna, pomalo horor, sa elementima fantazije... Ukratko, ima svega za svakog. Iako je ekranizacija stripa "Dick Tracey" 1990 uradjena na slican nacin, nalik na strip po kome je radjen, u slicnoj tehnici i sa maskama koje omogucavaju da likovi lice na grupo nacrtane likove ovog stripa, Sin City je neuporedivo mracniji, atraktivniji, profesionalniji (setimo se ocajne Madonine glume i uzasno loseg odabira za naslovnu ulogu, odnosno Beatty), originalniji i pre svega perfekcionisticki razradjen do najsitnijih detalja.
Nije da Sin City nema svojih mana. Iako se planira nastavak ovog filma, meni licno se cini da bi to bilo lupanje prazne slame. Sin City film postoji kao celina sam za sebe i snimanje nastavka bi bilo gotovo redundantno, kao isti film sa drugim likovima i malo drugacijom pricom. Mozda se varam, nadam se da se varam, ali mislim da bi se izgubila ta osnovna originalnost filma, ono sto ga cini harizmaticnim, posebnim, pocelo bi da prelazi u "fimsku naviku", serijal, a sa casnim izuzecima, sekveli cesto uniste i pokopaju "originalan" film.
Ono sto mi se ne svidja kod Sin City-ja je sto je meni ovaj film bio pomalo "tezak" za gledanje. Toliko efekata, toliko posebnosti, toliko likova, toliko detalja, toliko prica, sve je to pomalo izazivalo vrtoglavicu kao da dugo gledam u vrlo zanimljiv, ali vrlo pokretan i vrlo saren kaleidoskop. Pomalo zamorno, a nakon tih dva sata trajanja, osecala sam se donekle psihicki izmozdeno. Uz to, i film, kao i strip, sledile su nocne more kao direktni proizvod najtamnijih delova maste koju su nekako isplivale na povrsinu. Mozda to i ne zvuci lose, ali sve u svemu, i film i strip imaju neku tezinu, nesto sto ostavljaju u podsvesti gledaoca i citaoca. Nekom je to privlacno, nekom ne.
Licno bih ipak preporucila ovaj film.
Post je objavljen 26.07.2005. u 10:35 sati.