Sve to ne zavisi od mene.
Setim se kako beše lep,
nad vodama dubokim nekim,
kao mesec beo,
sa lukom tankim i mekim,
jedan most.I vidiš, to
uteši me.
Ne zavisi od mene.
Dosta je da tog dana
zemlja oko mene miriše preorana,
ili da oblaci lete
malo niže, pa da me to potrese.
Ne, ne od mene.
Dosta je, ako usred zime,
iz vrta jednog zavejanog,
istrči jednog zavejanog,
istrči jedno tuđe, ozeblo dete,
i zagrli me.
Miloš Crnjanski
Post je objavljen 24.11.2004. u 00:03 sati.