LOTOS
14.02.2006., utorak
tragovi...
|
postoji nesto...kao neka putanja u zivotu... neke note zalutale u staroj ulici. neke slike potopljene na dnu mora... neka sjecanja koja se bude iz dana u dan... ubijaju i lome ostatke poraza... postoje ljudi sto koracaju,... ne zelim ih ovdje... a oni su tu... zasto prolaze mojim tijelom i gaze mostove sjete... zasto uporno otvaraju vrata, moje sobe, moje tamnice, mog zivota...oni ne pripadaju tu... unose hladnocu, prezir i nemir ... nanose mi okove, guse slobodu, zbog njih patim... ledene suze klize u vapajima... i ja ih molim...prestanite, odlazite... ali oni samo se smiju, onim smjehom otrova... onim zamahom svjezine... oni su tu da odnesu moje vrijeme, da odvoje vjecnost da zatruju mi sudbine... oni su tu nepozvani,kao na svom teritoriju, zele me... zele sve moje, zele da posustanem da izgubim dah i padnem... zele da me ruse, ubiju smrve kao led sto pod suncem slabi... to su ljudi, sjecanja, osjecaji...neprolazni... njihovi koraci su jaci, snazniji puni sjete...tmine... puni gorcine rijeci i stihova... njihovi koraci su pustinjsko nemilosrdno haranje... valovi sto tope svaki brod... susina sto odnosi poslednje kapi vode sa mojih usana... nisu proletnici, zavijeni strahovima struja... odnosno sve...a ostavljaju te izmedju nistavila i nicega oni su moja sudbina...oni su moji putovi... oni su sljedbenici koji ne prolaze a zovu se tragovi... zelim vam svima puno srece i ljubavi! |
