sensualissimo

Evo danas gostovah kod jedne frendice u emisiji,
na televiziji.Tema bješe BITI SINGLE,
idealna za raspričat se.
E pa raspričasmo se,
a najviše smo se sporili oko toga koliko se
muškarci i žene razlikuju,kako posmatraju vezu,brak,
et cetera.
Mislim da je problem baš u tom otuđenju-svaki iole inteligentan muškarac može ukapirat kako žena razmišlja,i obratno.
Zašto onda ne možemo,NE ŽELIMO da se uskladimo,e
to je zagonetka.
Žene inače doživljavam kao školjke:kada prevaziđete
početnu prepreku-upoznavanje,a ako zadovoljite
njen seksualni apetit i ina
očekivanja Nje kao Žene-sva se vrata sama
od sebe otvaraju:
čarobna lepeza nezamislivih
nijansi zaljubljene
duše se rascvjeta,
raskravi-ponudi na
pladnju,
na milost i nemilost.
Ako samo prepoznate slast
i uslišite strast
i ostanete delikatni
-jer su ranjive!-sve
će vam biti dozvoljeno.

A kada vam je sve dozvoljeno,
nije vam više zanimljivo.

Sem ako je TO druga polovina vašeg
Srca,vaše (s)ličnosti.

Na Festu06 prikazana su ukupno 73 filma,
tokom 10 dana trajanja beogradskog
filmskog festivala.

Propustio sam 16 komada,2 projekcije sam
napustio demonstrativno,odgledao 55 filmova.

Je li vrijedilo?Bilo je predivno,da je samo bilo više
pauza izmeđ filmova,i da sam snage imao
više i više sna(priznajem kunjao sam tokom
afričke verzije Karmen,prošlogodišnjeg berlinskog pobjednika
i tijekom trajanja-kažu odličnog-holandskog kandidata za Oskara-SOMEONE ELSE'S HAPPINESS)!

Pobjegao sam nakon pogledanih dvadesetak minuta odvratnog narkomanskog tripa meni tako dragog Terija Gilijema-TIDELAND je golo govno kažem vam,rađen bez budžeta,bez ideje,bez inventivnosti,bez mogućnosti da mašta se slavna Gilijemova
isprsi-film naizgled o modernoj Alisi a u stvari o govnjivoj svakodnevnici djevojčice ćiji su ćalci džankiji-JEBENO NEPODNOŠLJIVO!
LE FILMEUR,jedan od onih samosvjesnih dokumentaraca sa prljavim kadrovima snimljenim bez stila,ofrlje,nije bio moja šoljica čaja,
takođe.

Među šesnaest neviđenih bilo je nekoliko domaćih-preskočio sam ih jer će biti u bioskopskoj distribuciji:Što je muškarac bez brkova(odlično primljen kog beogradske publike),Oprosti za KUNG FU Sviličića,
RUDARSKA OPERA Olega Novkovića,VUKOVAR-POSLJEDNJI REZ Janka Baljka a nisam pogledao ni izvikani,iz bunkera izvađeni film Jovana Jovanovića MLAD I ZDRAV KAO RUŽA,s legendarnim Draganom Nikolićem u glavnoj ulozi.


Pogledao sam sledeće(ne navedenim redom):
broken flowers
don't come knocking
the constant gardener
ćudljivi oblak-tian bian yi duo yun
crash
mrs henderson presents
walk the line
capote
a little trip to heaven
good night and good luck
jarhead
tideland
pakao-l'enfer
brokeback mountain
last days
hidden
free zone
where the truth lies
three burials of melquiades estrada
4
lovac-hunter
a trip to kharabakh
a kyrgyz summer
gabrielle
lemming
prst sudbine- l'annulaire
sledeći molim!-au suivant!
svakodnevne ljubavi-les amants reguliers
vezilje-brodeuses
viva alžir-viva algeria
johanna
krišana-fallen
bin jip aka 3-Iron
smrt gospodina lazareskua-mortea domnului lazarescu
sunce-solnze
u postelji-en la cama
be with me
carmen
idealan par-un couple parfait
jedne noći-yek shab
ledeni breg-l iceberg
krv sangre
sizif u njujorku-man push cart
tuđa sreća-someone else s happiness
zrno u uhu-mang zhong
darwin's nightmare
ljubav na granici
our daily bread
potpuna tišina-die grosse stille
crossing the bridge-the sound of istanbul
voljeno dijete-mitt elskede barn
vrijeme za ljubav-three times
zreli ljudi-dark horse,
dakle ukupno 55 što izuzetnih što osrednjih
što loših filmova,od kojih najmanje 37 ZAISTA
su vrijedni iz estetskih ili drugih razloga(npr.
morate vidjeti CRASH jer prikazuje kako ključa rasna netrpeljivost u Americi,melodramatično i tek djelimično uverljivo,ali zbog prepatetičnog kraja i poluuspjelih karakterizacija razočarava,i sasvim neopravdano dobija Oskara,u zaista jakoj,kvalitetnoj konkurenciji...)

Pa,počnimo sa gomilicom pretendenata za Oskara koji su ga
ispušili,a svi su redom bolji od pobjednika.

Klunijev crno bijeli GOOD NIGHT AND GOOD LUCK
među njima je najslabiji,jer u pitanju je
politički pamflet
i pola vijeka odocnjela borba protivu krivih Drina
u Americi,koja je,i u ovom trenutku,sva je prilika,
naj-NEdemokratskija zemlja na planeti.
Suprotstavljanje voditelja tv stanice(igra ga izvrsno David Strathairn) Makartniju,progonitelju nepodobnih persona diljem velike,"obećane" zemlje pod optužbom da su komunisti ili njihovi simpatizeri ili da
(sic!) čitaju socijalističke novine,slatko i stilizovano je
snimljeno ,ali jednodimenzionalno,bez
usložnjavanja karaktera i bilo kakve druge radnje il
sukoba,u pozadini(tih političkih prepucavanja)...

WALK THE LINE,CAPOTE i BROKEBACK MOUNTAIN redom su
izuzetni filmovi,među najboljima na Festu 2006.

Prosto je nevjerojatno da strasna,strašna,na prvi pogled nemoguća ljubav Džonija Keša i Džun Karter nije ranije prenešena na platno,toliko neviđene energije i tuge i zadovoljstava i čežnje i žudnje
ima u ovom filmu.I Žoakin i Ris su fantastično odigrali naslovne uloge,dvoje tako važnih,američkih (sub)kulturnih ikona,čija su intimna stradanja reditelju Džejmsu Mengoldu zanimljivija od njihove
muzičke ekstraordinarnosti.Muzika je fantazija,a posebno mi se dopalo što numere,stihovi dodatno pojašnjavaju karaktere,inteligentno upotpunjuju naraciju,proširuju emotivnu raskoš
protagonista,i samog ovog iskreno dirljivog filma.

Kako li tek poigrava se emocijama nevjerovatni CAPOTE!Negdje na sredini filma zapitao sam se je li moguće da sam se stavio u poziciju,u um hladnokrvnog ubice o kojem Capote piše knjigu,i sa kojim se najprije poigrava,pa potom saosjeća.Frapirajuće katarzično iskustvo i perfektno snimljeno remek djelo debitanta Beneta Milera(koji je hladnokrvno mogao dobiti Oskara za režiju,takođe)sa savršenim Filipom Sejmurom(jel stvarno Simur pravilno?)
Hofmanom u ulozi feminiziranog,iritirajućeg,
superinteligentnog,ciničnog,drskog i bezobzirnog
glavnog junaka,koji se na kraju
rasplače nad sudbinom surovog ubojice.
Emotivni tobogan kojim se vozite dok gledate ovaj film toliko je originalno razuzdan da se ne sjećam da sam nešto slično ikada vidio,
na filmu.A sve zahvaljujući tako kompleksnoj osobnosti autora
dva tako kontradiktorna romana-Breakfast At Tiffany's i
IN THE COLD BLOOD!

Eng Li je zaslužio Oskara za režiju,još za film KLOPA PIĆE ČOVJEK ŽENA,a nije ni bilo teško slikati prekrasne idilične pejzaže planine Brokbek,na kojoj je začeta,sada već antologijska,romansa dva biseksualna kauboja xx vijeka.Džejk i Hit su superiorni u naslovnim rolama,muzika Santaolalle je zbilja perfektna,neočekivano svježa neokantri porcija,a sama priča i sudbina dva junaka emotivno dira,
čak i ako niste gay,što je dokaz da je film zaista izuzetan.Ostavite predrasude kod kuće i pogledajte ovaj divan film,po mogućnosti s voljenom osobom,pa makar i istog pola :-

Rejčel Vajs takođe Oskara zaslužila je
(ispade jedino da je Crash nezasluženo trijumfovao!) za ulogu
strasne novinarke koja se bori svim sredstvima za ono što zaista misli i osjeća,a tako djela i nakon
udaje za britanskog,pasivnog diplomatu što ga tumači dirljivo melanholični,Ralf Fajns,dobroćudni i BRIŽNI BAŠTOVAN(konačno jedan savršen prevod tradicionalno nepismenih distributera).
THE CONSTANT GARDENER
tiče se spletki farmaceutskih korporacija koje koriste Afrikance za eksperimentisanje,istraživanje do kraja
neotkrivenih učinaka lijekova,što glavna junakinja
otkriva i pokušava razotkriti,no biva ubijena.Ukoliko mislite da je ovo spoiler,da sam vam uskratio zadovoljstvo gledanja filma-varate se,tek smrću supruge glavnog junaka stvari se mrse
i film počinje.Nevolja je što je to greška u koracima,što je ta smrt prebrza i nedramatična,što je scenario plitak(što očekivati od predloška Le Karea,precijenjenog pisca političkih trilera?),što
nas emotivno ne uzdrma-makar ne autora ovih redaka-te tako obećavajuća tematika vezana i za čovječanstvo i sitne ljudske kuražnosti ostaje nedovoljno razrađena,produbljena...
Propuštena prilika za Meireljesa,autora nezaboravnog,brutalnog a poetičnog remek-djela CITY OF GOD.


Oskara je ladno mogla dobiti Džudi Denč,za briljantnu ulogu GOSPOĐE HENDERSON(KOJA PREDSTAVLJA),bezobrazno bogate udovice,bezobraznice bez dlake na jeziku i energične žene koja se zaljubljuje u upravnika pozorišta-vodvilja(igra ga uobičajeno efektno Bob Hoskins),nakon što zajedno osnivaju pravi erotski kabare a la Mulen Ruž u srcu konzervativne Britanije,sred Londona,pred II svjetski rat.Spektakularno šarmantna,stoprocento britanska komedija sa ljupkom dozom erotike i privlačnosti za širu publiku,a bez da ijednog trenutka povlađuje nižerazrednom ukusu širokih narodnih masa.Stilski savršena,supersnimljena igrarija:Stiven Frirs se super zabavljao!

Koliko su samo slični filmovi BROKEN FLOWERS i DON'T COME KNOCKING govori činjenica da su Džarmuš i Venders,ove godine,u Kanu,uvjeravali novinare kako su zamijenili scenarije i snimili film onoga drugoga.Oba filma govore o sredovječnim junacima,zasićenim raskalašnim životom i ženama,koji
kreću u potragu za svojim odraslim sinovima,i sobom samima,oba junaka u jednom trenutku se nađu na raskrsnici(bukvalno i figurativno) i oba su spavala sa Džesikom Lang(sjajna i u jednom i drugom filmu,u dvjema različitim ulogama),a da ne naglašavam da su oba filma filovana vrhunskom muzikom što se i dalo očekivati od OBA reditelja,dva superiorna poznavaoca i ljubitelja rockandrolla.
BROKEN FLOWERS je ipak kvalitetniji,Bil Mjurej od Sema Šeparda savršeniji u ulozi indisponiranog Don Žuana ne više u cvijetu mladosti.Niz izvanrednih sporednih uloga(mlogo zabavan komšo koga tumači Džefri Rajt i opet iznenađujuće dobra Šeron Stoun),mnoštvo slikovitih likova,epizoda za pamćenje(antologijska nagost ćerke jedne od bivših ljubavnica ostarjelog Don Huana) i jedan relativno uspješan,otvoren kraj.
DON'T COME KNOCKING pak,kako reče jedan moj kolega,"lako iz arhetipa kliza u stereotip",i pun je nedovoljno osobenih likova i predvidljivih situacija,pa i replika,no ipak vrhunski snimljen,što drugo očekivati od maestra Wima Wendersa.

Vim je oduševio Beograd,kao najznačajniji gost festivala,svojom mudrošču,blagošću,ljubaznošću,svojim velikim fotografijama američke pustinje(putovanja,pustinjski predjeli i dobra muzika su mu fascinacije!)...učinivši FEST06 zaista posebnim.

Posebni su još neki autorski filmovi,koje,ako ikako/ikada budete u prilici,morate vidjeti.

U svom remek-djelu ĆUTLJIVI OBLAK(Tian bian yi duo yun aka Wayward Cloud) režiser i scenarista Tsai Liang-Miang superiorno metaforično,u savršeno sklopljenom alegorijskom mikrokosmosu vrelih dana i hladnih lubenica,pripovjeda o brutalno ugušenoj ljubavi sirovom,neutaživom telesnom požudom:Miang Liang se poigrava mjuzikl intermecima,ubačenim u film bez dramaturškog osnova-no svaka je scena,svaki kadar na svom mjestu,perfekcionistički režiran,i zadivljuje koreografijom i opscenom duhovitošću...
e da,i erotičnošcu pride.
Priča o neostvarenoj ljubavi između porno glumca koji porniće snima u svom stanu i njegove komšinice koja radi u porno videoteci
ekstravagantna je,potpuno originalna,azijski pomjerena i prosto vapi za (ponovnim) gledanjem.Neponovljivo iskustvo.

Neponovljiv je i film južnokorejskog genija
Kim Ki-duka,samoukog reditelja,montažera ,scenariste i šta sve ne,
koji je svijetu već podario jedno remek djelo čudesnog naslova(i još čudesnije poetike) PROLJEĆE,LJETO,JESEN,ZIMA...I OPET PROLJEĆE.
Nestvarno poetičan,magično stilizovan i
po svemu poseban je i njegov film PROVALNIK(Bin jip aka 3-Iron)
koji govori o ljubavi,duhovnosti,osveti,i opet ljubavi.
Glavni junak je mladić koji se useljava u stanove čiji su vlasnici na godišnjem odmoru il dužem odsustvu ,popravljajući i pospremajući sve iza sebe,potom idući u novi,tuđi stan.U svom ga zatekne nekada manekenka a sada nesrećna supruga (muž je maltretira) pa njih dvoje kreću zajedno živjeti u tuđim domovima,ne bez posljedica.
Priča se dalje dodatno usložnjava,na duhovnom,emotivnom i vizuelnom planu(koji je fascinirajući!).
Genijalan,originalan,odmjeren,mudar i (pre)lijep film tokom
kojeg usne se gledaocu neprestano smiješe-prosto je nemoguće ne uživati otvorenih usta,svim čulima,u nevjerici-u ovom
zanosnom,suptilno snimljenom remek-djelu(opet azijske
kinematografije).

Zadivljujući je i PAKAO(L'ENFER),drugi film Danisa Tanovića,rađen po scenariju Kšištofa Kješlovskog i njegovog stalnog scenariste i imenjaka Pješčeviča.Sama činjenica da se mladi bosanski(sada već francuski)
reditelj usudio i snimio film koji je planirao preminuli,veliki evropski režiser(autor čuvene trilogije TRI BOJE:BIJELO,PLAVO,CRVENO) zaslužuje poštovanje,no i mnogo više od toga.
Film perfektne naracije,krasno komponovan,prekrasno snimljen
(Vitorio Storaro se oduševio!),sa tragičnim sudbinama tri sestre nesretne u životu,u ljubavi-što je posljedica tragičnog nesporazuma u njinoj prošlosti...Neotkrivena filmska čarolija,sublimacija zanatskog savršenstva i na prvi pogled hladnog(a la Kješlovski?)tretiranja komplikovane emocionalne strukture:potpuno potcijenjen film(u Francuskoj iskritikovan),sa vjerujem najboljom ulogom predivne Emanuel Bear ikada...Respect!

Zavodljivo stilizovan i autorski provokativan,takođe super snimljen je posljednji film Atoma Egojana sa nizom slatkih glumica i jebozovnih,za priču važnih scena.Erotika oduševljava ali i poigravanje sa percepcijom gledaoca,samim načinom pripovjedanja-kako film odmiče neprestano se nižu nove verzije jednog tragičnog ubistva,koje razokriva(ju) i karaktere dva šoumena umiješana u brojne perverzije pa i tu najveću-lišavanje života.Glumačka ekipa je vrhunska,fotografija fatalno prefinjena...no preokret na kraju ne baš preveć uvjerljiv(o čemu
smo učili od Agate Kristi :-)...

Nimalo prefinjen je rediteljski debi Tomi Li Džonsa
u kome glumi i jednu od vodećih uloga,film zvučnog
naziva Three Burials of Melquiades Estrada(TRI SAHRANE MELKIJADESA ESTRADE!).Nakon početnih poteškoća u praćenju nekoliko različitih narativnih planova i likova čije se sudbine,logično,docnije ukrštaju,ovaj izvanredan film se pretvara u putovanje ka imaginarnom meksičkom gradiću ka kome jašu,na konjima-pazite -jedan leš,njegov ubica i prijatelj ubijenog.
Neponovljivo neovestern uživanje sve sa uskovitlanim,prenaglašenim emocijama,brutalnim scenama i bolno realnim epizodama koje onespokojavaju gledaoca.

Čileanski reditelj Matijas Bize potpisuje film U POSTELJI(EN LA CAMA) čija se radnja događa u jednoj sobi,u jednoj postelji.
Nakon što su vodili ljubav
po prvi put,mladić i djevojka se upoznaju,zaljubljuju.
Divna,inventivno snimljena, ni jednog trenutka dosadna,a tako jednostavna,priča čiji će vas kraj uzrujati,i natjerati na
razmišljanje.

U filmu Lovac(Hunter) nalazi se jedna od najpoetičnijih erotskih
scena koju sam gledao ikada,morate vidjeti da biste povjerovali(asocijacija:Tatari,sa ili bez bifteka).
Film je,nećete vjerovati,kazahstanski,režirao ga je Serik Aprimov,i jedan je od najljepše snimljenih -viđenih na ovom Festu,sa nizom neodoljivih kadrova-krajolika,kojilako nadmašuju i one s
Brokbek planine.

Sizif u Njujorku(Man Push Cart),tužna je storija o propalom iranskog pop staru koji preživljava u velegradu prodajući krofne i kafu,i svaku jutro,u cik zore,gura svoja pokretna kola-koja godinama otplaćuje.Dirljiv,tragičan film,pomalo pesimističan,snimljen bez suvišnog kadra,koji je tako dobro režirao Ramin Bahrani(takođe Iranac u Americi!) prikazavši nam svu surovost jednog od najljepših gradova svijeta.

Sledeći molim!(Au suivant!) najduhovitiji je,najbrži,najslađi,najdraži film Festa 2006.-lagana francuska komedija sa stilom,sa šarmom,sa sjajnim glumcima i dijalozima,debitantski rad rediteljke Žan Biras koja je i sama birala glumce za reklamne spotove,što je i zanimanje zavodljive,usamljene žene koja traži ljubav svog života,i pronalazi je tamo gdje se najmanje nada.


Idealan par(Un couple parfait) takođe je francuski
film,ali vrlo mučan,sa čudnim,dugim kadrovima koji oslikavaju emotivnu prazninu glavnih protagonista-bračnog para koji je došao do kraja,do pred razvod.Ukoliko budete strpljivi i pažljivi gledaoci,bićete nagrađeni odličnim,neobičnim filmom o nepodnošljivoj težini ljubavi koja se nepovratno rastapa.

PRELAZECI MOST-ZVUK ISTANBULA muzičko je putovanje
kroz ulice i kaldrme tog multikulturalnog velegrada.
Vjerovatno će vas lako zavesti duša velikog,muzikalnog grada,
baš kao vodiča-pripovjedača Aleksandra Hacke-a(basistu
uglednih a avangardnih Einsturzende Neubateun)
-on se i sam,u nekoliko navrata,pridružuje umjetnicima koji,svirajući,vjenčavaju duhove Istoka i Zapada.
Medu silnim,sočnim,na Zapadu neotkrivenim muzičarima možda najfascinantniji su Ceza-ultraubrzani Eminem iz Istanbula i njegova ništa manje nadarena (seksi) seka,
Selim Sesler-porijeklom Rumun,virtuoz na violini,
te pjevačica Aynar-čija senzibilna kurdska sevdalinka para srca kao svilenu dolamu...

Iako su bili međ favoritima,razočarali su-no samo djelimično!-filmovi
4 Ilje Krzanovskog(rađen po scenariju književnika Vladimira Sorokina)koji ipočinje žestoko i razvija zaprepašćujuću,vrlo moguću alegoriju o posebnim naseljima u kojima žive četvorke,vještački uzgajani ljudi-nedje u sredini se zapetljava i rasplinjava ;a takođe i
meksički-Krv(Sangre)
možda i najboljeg režisera Amata Eskalantea
koji prosto nije poentirao na kraju,pa njegov film tim
neslavno propušta šansu da parira mnogim manje
talentovanim,a izvikanim,kolegama.

Najgori su,neočekivano,već kazah,TIDELAND,potom
potpuno promašeni,"bolesno pretenciozni" trip
Mihaela Hanekea SKRIVENO(Cache) koji kao govori o rasnim,nacionalnim netrpeljivostima u Francuskoj
a u stvari ne govori ni o čemu.
Iritantan,odvratan,dosadan,neinspirativan,
film koji glumi da je film i da se bavi velikim temama.
Zaobići u širokom luku baš kao i novu ekstravaganciju Gas Van Santa-talentovanog reditelja izgubljenog u nekom kutku
sopstvenog mozga.
Distorzirana poetičnost stvari koju svira glavni junak filma POSLEDNJI DANI(LAST DAYS)-autor muzike Thurston Moor!-u noći neposredno pre smrti,kontrast je itekako ružnoj slici Kurt Kobejna prikazanog doslovno kao idiota koji se skriva od sveta,tumarajući oko kolibice sred šumice i mrmljajuć nepovezane slogove sebi u bradu:reditelj nam na kraju završne špice otkriva da to zapravo i nije KK,i time dodatno diskvalifikuje svoj mučni,posve izlišni ego trip-zašto bi pobogu svijetu trebao film o poremećenoj pop zvijezdi neposredno prije samoubistva,koji ne govori ništa ni o karijeri tog nepoznatog pop stara niti o njemu samom,niti o životu među zvijezdama.Jebeno nepotrebno,baš kao i scena u kojoj nam biva prikazano,bez ikakvog razloga il povezanosti sa radnjom(koja je potpuno nepovezana shvatili ste)homoseksualno vatanje i ljubljenje dva sporedna lika.
Jebi se ti malo negdje drugdje Gas Van Sante!!!!

Tim bih,loše odglumljenim,izlivom bijesa završio ovaj kilometarski,nadam se upotrebljivi vodič kroz gomilu filmova koji tek kreću u bioskopske distribucije,i o kojima će tek pisati neki poznati filmski kritičari,ako već nisu.