denisseselj.blog.hr

Drug Pijade je demokrat u usporedbi s Drugom Sovom!!!

Kad su hadezenjare izišle na tiskovnu diljem zemlje i izjavili svi isto "podržavamo našu "golu kraljicu" svima koji su imalo čitali komunističke libre bilo je jasno da je to "spin" Druga Sove! A još luđi "spin" je da je Sanader SDP-ovac!! hehe Koja luda stranka puna komunista i to zaostalih što je najgore!
Pa sve ovo što se sad događa na političkoj sceni događalo se prije 60-tak godina kad se drug Tito odvojao od Staljina!
Iste metode, slični spinovi i korumpirani mediji! Kome nije jasno e pa nikad mu ništa ni bit neće. Drug Sova je tvorac Ustava i niza bitnih zakona
u modernoj Hrvatskoj a drug Pijade je tvorac toga istog u Jugi!
Može li gore? E pa može! Birači i oni koji im tumače istinu(mediji) su najbitniji. Stari opuzenski galebovi bi rekli : "Nisan jeba ako me niko nije vidija i niko ne zna" i to se može prenit i na političare, šta političaru znaći izlazak u medije, u javnost?? Pa sve! Oni koji nije bija u Otvorenom ili Latinici i glava mu ko kutija cigara nije izišla u Slobodnoj nema se šta bavit politikon! Onaj koji iza sebe nema tipove poput Barbe i Sove nek zaboravi na uspjeh! U nastavku pročitajte životopis Sovinog kolege,

Drug Moša Pijade:

Rođen je 4. januara 1890. u Beogradu, u bogatoj židovskoj porodici. Završio je nižu gimnaziju, a zatim je studirao i slikarstvo u Beogradu, Minhenu i Parizu od 1905. do 1910. godine.

Pored ovoga, bavio se aktivno i novinarstvom. Svoje novinarske korake započeo je 1910. godine. Bio je sekretar Udruženja novinarskih saradnika (1911 i 1912.). Od 1913. do 1915. bio je nastavnik crtanja u gimnaziji u Ohridu. Od marta do decembra 1919. izdavao je napredni dnevnik „Slobodna reč“.

Član KPJ postaje 1. januara 1920. godine. Od 1921-1922. nalazio se na mjestu Izvršnog odbora KPJ, bio je i urednik „Slobodne reči“ i „Organizovanog radnika“. Od 1925. godine do 1939. proveo je na robiji u Sremskoj Mitrovici i Lepoglavi. U Lepoglavi se upoznao sa Titom i kao dug za dobro prijateljstvo naslikao mu je portret.

Nakon izlaska sa robije, Pijade od 1939. do 1941. živi i radi u Beogradu kao slikar. Tada je po drugi put osuđen i sproveden u koncentracioni logor u Bileći, gdje će provesti do početka rata.

Po izbijanju Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori, učestvuje u organizaciji ustanka, a od decembra 1941. prelazi u Vrhovni štab NOPOJ, u kome se kao načelnik ekonomskog odjeljenja i odjeljenja za pozadinske vlasti najviše bavio organizovanjem narodne vlasti i pozadine.

Tvorac je Fočanskih propisa, koji su izdate na slobodnoj partizanskoj teritoriji u prvoj polovini 1942. godine.

Novembra 1942. vijećnik je na prvom zasedanju AVNOJ-a, a u novembru 1943. potpredsjednik AVNOJ-a. Jedan je od tvoraca istorijskih odluka koje je donio AVNOJ na svom zasjedanju u Bihaću i Jajcu. U Jajcu je organizovao Telegrafsku agenciju nove Jugoslavije, Tanjug.

U jesen 1944 i početkom 1945. nalazi se u političkoj misiji u Moskvi. Po oslobođenju Jugoslavije, stalno je biran u Beogradu za narodnog poslanika Narodne skupštine FNRJ i Narodne skupštine NR Srbije prvog i drugog saziva.

Bio je Predsjednik Ustavotvornog, a zatim Zakonodavnog odbora Narodne skupštine FNRJ sve do januara 1953.

Od tada do 28. januara 1954. biva potpredsjednik Saveznog izvršnog vijeća, kada je izabran za predsjednika Savezne narodne skupštine. I kao potpredsjednik Saveznog izvršnog vijeća, a u svojstvu predsjednika Koordinacionog odbora, bavio se izgradnjom zakonodavstva i novog ustavnog uređenja.

U službu političke misije, poslan je na Konferenciji mira u Parizu 1946. Kao delegat FNRJ, a bio je i šef jugoslovenske delegacije u Engleskoj, Francuskoj, Turskoj, Grčkoj i Čehoslovačkoj.

Bio je jedno vrijeme i član Izvršnog komiteta CK SKJ i član CK SKS, član predsjedništva Saveznog odbora SSRNJ i centralnog odbora Saveza boraca.

Pored toga, bio je redovan član Srpske akademije nauka, Udruženja novinara i Udruženja likovnih umetnika Jugoslavije.

Iz političkog života se povukao 1955. godine. Odlazi u Pariz, gde je živio jedno vreme i prije rata. Umro je u Parizu 15. marta 1957. godine.

Moša Pijade je u ratu bio poznat pod pseudonimom „Čika Janko“. Naročito je bio poznat kao oštar i besprijekoran komunista. Vladavina Moše Pijade u Kolašinu (od početka 1942. do polovine 1942), praćena je i politikom "Levih skretanja", kojima se i sam Pijade pridružio. Zapamćena je njegova neprijatna epizoda u gradovima širom Crne Gore, kada je bez ikakvih dokaza osuđivao ljude koji ne podržavaju partizanski pokret na streljanje.

Imao je čin general-majora JNA u rezervi.