Michael A.Seels-MASKE SAUCESNISTVA:NAORUZAVANJE AGRESORA
Gotovo dvije godine,od ljeta 1992.,zvanicnici pri Visokom komesarijatu Ujedinjenih naroda za izbjeglice poricali su neprekidne uzase u Bosni i Hercegovini.
Louis Gentile,sef operacija UNHCR-a u Banja Luci,bio je primoran dati sljedecu izjavu:"Moralo bi se znati,i ostati zabiljezeno za sva vremena,da takozvani lideri zapadnog svijeta vec godinu i po dana znaju sta se ovdje desava.Oni govore o kaznjavanju ratnih zlocinaca,ali ne rade nista da neprestane ratne zlocine sprijece.Neka im Bog oprosti,neka Bog oprosti svima nama".
Mjesecima je Gentile izvjestavao o sistematskim zlocinima protiv nesrpskih civila u Banja Luci.Mjesecima su zapadni lideri ignorirali njegove apele da se ubijanja zaustave.Uobicajeno je postaviti pitanje jesu li Zapad,Ujedinjeni narodi ili krscanski svijet pali na ispitu u Bosni i Hercegovini,ili,jos gore,je li Zapad bio saucesnik u zlu koje se ondje dogodilo.Medjutim,termini kao sto je"Zapad"su apstrakcije.Aktivnosti djelatnika UNHCR-a poput Louisa Gentilea,zapadnih novinara,istrazitelja Ujedinjenih naroda za ratne zlocine i nekih zapadnih javnih zvanicnika mozda su sprijecile da genocid ne poprimi jos vece razmjere.
Usprkos njihovim naporima,ne samo da je bilo dozvoljeno da dodje do dogadjaja o kojima je izvjestavao Gentile,vec su ih pojedinacni zapadni politicari omogucili.Upravo kao sto su etno-religijski militanti navukli maske ili premazali lica bojama kako bi sebi omogucili da svoje bivse kolege transformiraju u tudjince kojih se treba rijesiti,a sebe u epske branitelje svoje rase i vjere,isto tako su brojni pripadnici Zapadne alijanse stvorili vlastite maske kako bi opravdali politiku koja je dopustila da cvate ono sto je Gentile nazvao"s onu stranu zla".U srzi tog saucesnistva bila je politika koja je uskracivala Bosnjacima pravo na samoodbranu,a koja je u isto vrijeme odbijala da primijeni rezoluciju Ujedinjenih naroda sto ovlascuju clanice NATO-a da ih zastite.
Oruzje nije neka posebna alatka ili naprava,vec disparitet izmedju jedne alatke i druge.Protiv Golijata koji nosi batinu pracka moze biti oruzje.Protiv tenka pracka je igracka.Drzave clanice NATO-a su 1991.godine naoruzale srpske militante ne prodajom oruzja,kao u ratu izmedju Irana i Iraka ili u genocidu u Ruandi,vec deklaracijama Ujedinjenih naroda.
Tokom hladnog rata Jugoslavenska narodna armija,podrzavana i financirana od zapadnih sila,nagomilala je ogromne kolicine naoruzanja u utvrdjenim bunkerima i podigla tvornice oruzja sirom Jugoslavije,posebno u Bosni i Hercegovini,predvidjajuci sovjetsku invaziju,do koje nikada nije doslo.Srpski nacionalisti su 1991.godine ugrabili kontrolu nad vecim dijelom tog naoruzanja.Procjenjuje se da je prednost srpske vojske nad Bosnjacima u teskom naoruzanju bila od 20:1 do 100:1.Kada je u proljece 1992.godine srpska vojska napala Sarajevo,bosanska Vlada je bila tako lose naoruzana da su bande kriminalaca i crnoberzijanaca-jedine grupe s oruzjem i organizacijom potrebnom da se postave barikade i otme srpsko naoruzanje-spasile dijelove grada od genocidnih napada.
Na dan 25.septembra 1991.godine britanski ministar vanjskih poslova Douglas Hurd orkestrirao je izglasavanje Rezolucije 713 u Vijecu sigurnosti Ujedinjenih naroda,kojom je Vijece sigurnosti uvelo embargo na uvoz oruzja u bivsu Jugoslaviju.Tu rezoluciju je Milosevicev rezim jedva docekao.Pet stalnih clanica Vijeca sigurnosti-Sjedinjene Drzave,Velika Britanija,Francuska,Rusija i Kina-sve su glasale za tu rezolucuiju.Taj embargo je fiksirao radikalan disparitet u naoruzanju izmedju srpske vojske i Bosanske armije;u stvari,on je dao oruzje srpskim paravojskama.
Ono sto se dogadjalo od aprila 1992.do oktobra 1995.godine oznaceno je kao rat,pa cak i gradjanski rat.Medjutim,rat je sukob izmedju naoruzanih protivnika.Srpska vojska zauzimala je gradove i sela u kojima nije bilo znacajnije vojne odbrane.Ukoliko je uopce bilo kakve bosanske odbrane,srpski militanti bi upotrijebili tesku artiljeriju i granatiranjem prisilili branitelje da se pokore.Kad bi jednom grad ili selo bili zauzeti,otpocelo bi ubijanje civila.
Nije se radilo o ratu vec o organiziranom unistavanju pretezno nenaoruzanog stanovnistva.S oruzjem i tvornicama oruzja pod svojom kontrolom i uz pomoc cvrsto fiksiranog i godinama tvrdoglavo odrzavanog embarga na uvoz oruzja,srpski militanti bili su u stanju da nekaznjeno provedu svoj program.
Michael A.Sells,"IZNEVJERENI MOST-RELIGIJA I GENOCID U BOSNI","ITD Sedam",Sarajevo 2002.
|
