Hamza Baksic-DEMOKRATURA
RAT MUSLIMANA PROTIV SAMIH SEBE:HOCE LI ZAKASNJELA HOMOGENIZACIJA NACIONALNU TRAGEDIJU ZAVRSITI TRAGIKOMEDIJOM
Potpisnik ovih redaka je tokom oslobodilackog rata,na ovom mjestu,nekoliko puta,s dozom gorcine,konstatovao kako je nacionalna homogenizacija Muslimana nedovoljna,a za date istorijske uslove-neophodna.Kako se stvaraju neke sanse da se rat privede kraju,kao da dobija mnogo istomisljenika koji to nisu.Ima ih toliko da se ne moze izbjeci pitanje-je li homogenizacija ratno sredstvo,kao sto ja mislim da jeste,ili je to nekome ratni cilj?
Postoji vise mogucih nakana nosilaca propagande o homogenizaciji,a jedna zajednicka znacajka.Zajednicka je znacajka da gotovo svako,kad govori o homogenizaciji Muslimana,pod njom podrazumijeva okupljanje nacije pod zastavom njegovog misljenja i-da se Vlasi ne sjete-njegovog interesa.Sto se nakana tice,dio zagovornika homogenizacije,u stvari,pokusava,homogenizirati politicku elitu Muslimana,unutar koje,svakako,postoje znacajnije razlike u gledanjima i interesima nego medju obicnim pukom.Nehomogenost muslimanske politicke elite,cak i u dramaticnim vremenima kad je relativno lako zaboraviti na licni interes i podrediti ponasanje zajednickom cilju,mozda je pravi pokazatelj za tumacenje mogucnosti i sadrzaja homogeniziranja u miru.
Primjer efekata homogenizacije je,naravno,Srbija,njen Veliki inkvizitor i posljedice srbijansko-srpske homogenizacije na sudbinu srpskog naroda i sudbinu susjeda.Sve je pocelo medijskom,politickom i policijskom izgradnjom stereotipa o nacionalnoj ugrozenosti izvana,a zavrsilo stanjem nacionalne ugrozenosti iznutra.Nisu sankcije to sto ruinira Srbiju,kako to Veliki inkvizitor zeli prikazati.One su tek katalizator procesa koji postoje u takvom totalno homogeniziranom tipu drustva.Homegenizacija je,na primjer,podijelila srpsku inteligenciju na tri sloja:vanjsku emigraciju,unutrasnju emigraciju,pod kojom se podrazumijeva zatvaranje u se;i kolaborante.Ovi potonji,opet,takodje su podijeljeni u dva sloja od kojih je deblji onaj sto je opet sustinski jedna vrsta emigracije.To je politicka mimikrija,prilagodjavanje boji rezima-juce crvenoj,danas crnoj,sutra bilo kojoj uz zadrzavanje licnog misljenja"za poslije podne".U Srbiji je najprije,sukobom Milosevic-Stambolic,ukoliko se neko toga uopste sjeca,pa serijom cistki u pratijsko-drzavnom aparatu,ostvarena homogenizacija elite.Narod tada postaje brzo,veoma brzo,alatka u rukama svog politickog vrha,potom njegovo slijepo oruzje i aktivan saucesnik.Ekstremisticke paravojne formacije sluze za samozastitu rezima,ne samo protiv pripadnika drugih naroda-na njegovim grlima tek se demonstrira gotovost na zlocin-vec i kao prijetnja unutrasnjim neprijateljima.
Nesto drugacija je bivala situacija u Hrvatskoj,gdje je sa homogenizacijom islo teze stoga sto se u isto vrijeme mijenjao i drzavni aparat,pa je sve izvedeno na nivou lose imitacije,da bi na kraju palo u vodu posto se regionalizam,a to je sljedeca faza fizije na Balkanu,otrgao ispod kontrole.
A Bosna i Muslimani?
Tu je rijec o kvalitetu,time i o kvantitetu nacionalnih ciljeva.Nema potrebe traziti originalne puteve,kao sto nema smisla iz stope u stopu i sa sudbonosnim zakasnjenjem pratiti zbivanja u susjednim narodima.Muslimanima,mislim,treba suma nacionalih strateskih ciljeva.Dakle-demokratsko utvrdjivanje onih osnovnih,nikako vise od toga,jer bi to bila taktika,a ne strategija,jer bi zaledjivalo okvire nacionalnog i drzavnog ponasanja i brkalo strategiju sa taktikom.
Ozbiljne nacije to postizu i bez homogenizacije.U normalnim i pribliznim uslovima Holandjani i Svedi,u specificnim,slicnim ovim nasim-Jevreji i Albanci.
Bosanci ce biti homogenizirani,na primjer,oko odbrane,ukoliko ona bude dobro i umjesno organizovana i svedena na vojna pitanja,jednako kao sto su to bili Jevreji od nastanka njihove drzave.Potreba i nuznost da se ocuva Izrael nije Jevrejima smetala u razvijanju unutrasnje politicke dinamike,kipuceg visestranacja,nije smetala izrastanju konkurentnih nacionalnih lidera koji su garantovali kvalitet odlucivanja,jer je politicka konkurencija izvoriste kompetentne kritike,u okviru nacionalnih ciljeva.Albanci u bivsoj Jugoslaviji su,pak,primjer kako se i iz zdruznih formi drustvenog zivota mogu izluciti veoma suvremeni i ofanzivni oblici koncentracije kapitala.Njihova homogenizacija je,bas stoga,i interesna homogenizacija-od Prizrena do Detroita,oni su specijalizovani za nekoliko proizvoda koji ne traze visoko obrazovanje.Oni od nacionalne homogenizacije ocekuju i dobijaju i materijalnu korist.
To su moguci pravci razmisljanja.Sve je drugo,osim povezivanja interesa,homogenizacija radi homogenizacije.To bi tragediji koju su Bosanci prosli dopisalo jos jedan cin tragikomicnog sadrzaja,fazu demokrature,kako to neko rece,govoreci o izopacavanju demokratije na kraju dvadesetog vijeka.
22.III 1993.
(Hamza Baksic-"KRAJ STOLJECA")
|
