Dubravka Ugresic-WO BIN ICH?
97.
U podrumu MUZEJA BEZUVJETNE PREDAJE nalazi se cafe.U cafeu je improvizirani sank,nekoliko stolica i stolova.Na sanku stoji televizor,za sankom plava stasita konobarica,Ruskinja.Na stolicu pored sanka razastrti ruski suveniri:
MATRJOSKE,samovar,drvene zlice,bijeli sal od kozje vune.
-Kupite.Jeftinije je nego u Moskvi-kaze na ruskom simpaticna konobarica.
U cafe navracaju moji zemljaci,jugoslavenske izbjeglice,od kojih mnogi zive u napustenim stanovima sovjetskih vojnika.U cafeu se moze dobiti kava kuhana u gruzinskim dzezvama,posve nalik na NASU,tursku.Na televizoru se obrcu ruske reklame.Ne ekranu se pojavljuje ostarjela pjesnikinja Bela Ahmadulina i reklamira komplet kazeta za ucenje engleskog jezika.Bela ima na licu nedvosmislen pecat kapitulacije.
Crni,ispijeni,mrkih,ulubljenih lica moji zemljaci igraju sah i karte.
-Dolaze ovamo svaki dan i ostaju satima-sucutno uzdise konobarica.
(Dubravka Ugresic-"MUZEJ BEZUVJETNE PREDAJE")
|
