Ivan Goran Kovacic-LESEVI PUTUJU
Lesevi plove,njisu se i plove,
Zeleni,modri,teski,naduveni:
Krupnjaju,rastu,kao da se tove;
I onda stanu,tiho okupljeni
Kraj obale crne.
Jedan uz drugog neoprezno zapne,
Poskoci naglo,ko od neke volje;
A gnjilo uho iznad vode napne,
Nad mukle vale,sto uz njih grgolje
Kraj obale crne.
Nozni se palac na talasu ziba,
Namiguje kao da se sali:
"Gledajte,zar da mi smo hrana riba?
Od njih smo tako krupni,odebljali
Kraj obale crne."
Strasna,ko rana,zijevaju usta,
A voda,pljustec iz njih,u njih zbori:
"Lazu!Od mene trupla su im tusta",
I prelije ih mutna,i zubori
Kraj obale crne.
I kao da ih neman-rijeka lupka,
Da pozure se,dok bi htjeli stati,
Jer kad ce prestat ova strasna kupka
Kad ce im jednom odmoriste dati
Kraj obale crne?
Zasto im uze,sto vratove resi,
Prezrenu milost jos jednom ne vrati,
I o dub stari opet ih objesi,
Da bi se mogli mirno odmarati
Kraj obale crne?
Zasto taneta,posuta po trupu,
Ne otezaju,na dno ih odvuku,
Da kraj vec dodje tom jurenju glupu,
Da nadju tihu,najtajniju luku
Kraj obale crne?
Al oni plove,njisu se i plove,
Zeleni,modri,teski,naduveni:
Krupnjaju,rastu,kao da se tove;
I onda stanu,ceznjom okupljeni,
Kraj obale crne.
|
