Jusuf Trbic-STRATEGIJA ZABORAVA-2
...U toku rata,ali i nakon njega,Bosnjaci su gotovo u potpunosti izbrisani iz zivota i iz istorije Bijeljine,
grada u kojem su vijekovima bili vecina.Vec 10.aprila 1992.godine,dok su bijeljinski Bosnjaci jos pokopavali svoje mrtve,Predsjednistvo opstine je donijelo odluku o izmjeni naziva ulica i skola,a uskoro
su bila promijenjena i imena svih javnih ustanova.Policija se vec ranije pojavila sa novim oznakama,kao srpska policija,a novi grbovi i zastave sinuli su ispred semberskog neba.Sve je bilo u znaku samo jednog naroda i jedne religije,i tako je ostalo do danas.Ostalo je svojevrsno Potemkinovo selo u kome nema ni jednog znaka drzave u kojoj se Bijeljina nalazi.Svuda samo Srbija-simboli,imena,ljudi,pa se cini kao da niko drugi nikada nije ovdje zivio,osim Srba.Kad su Bosnjaci protjerani,a njihove dzamije srusene,kad su se Srbi iz drugih dijelova Bosne i Hercegovine uselili u njihove kuce i zauzeli njihova radna mjesta,krenuo je novi talas prekrajanja istorije.U tekstovima i knjigama o proslosti ovoga kraja Bosnjaka vise nije
bilo.Kao da nikada nisu ni postojali.Pominjali su se samo kao ostaci jedne okupatorske vlasti,kao teret koji je konacno zbacen s ledja.
Vec 1994.godine izasla je mala monografija Bijeljine koju je izdala Skupstina opstine(iz koje su,jos u junu 1992.,istjerani svi odbornici koji nisu bili Srbi).U uvodu,izmedju ostalog,pise:"Srecniji gradovi su u prethodnom periodu pisali svoje monografije,ali nas Grad nije to mogao uciniti.Danas su se stvorili uslovi da Bijeljina kao iskonski srpski grad moze sagledati na jednom mjestu svoju proslost,sadasnjicu i perspektive buducnosti".
Srecniji gradovi?Da,to su gradovi(u Srbiji)koji su davno ucinili ono sto su bijeljinski Srbi uspjeli tek u ovome ratu-rijesili se Bosnjaka,kao velike smetnje u razvoju.Pise o tome mr Mirko Babic:"Medjutim,srpski
narod je u nase dane uprkos svemu uspio izvojevati slobodu srpskih zemalja,a Bijeljina je kao drugi po velicini grad u Republici Srpskoj stvorila uslove za nesmetani razvitak u skladu sa svojim prirodnim bogatstvima i polozajem".Ali,nisu samo Bosnjaci bili smetnja.Babic pise:"Cigani su se takodje doseljavali u Bijeljinu tokom turske uprave iz maticne zemlje Indije i zivjeli su na periferiji grada gdje su povecavali svoj kvart velikim natalitetom...Do izbijanja rata 1992.godine broj Cigana je vec nadmasivao 10%gradskog stanovnistva i umnogome su poceli da daju svoj ton gradu gdje su sagradili velike komplekse gradjevina od novca vrlo sumnjivog porijekla,ali su u nase dane prakticno svi napustili Bijeljinu i otisli svojim putem".Uz to,kako pise Babic,"razni stranci rimokatolicke vjeroispovijesti su naseljavali Bijeljinu iza 1878.godine..."Medju njima su,kako kaze autor,najbrojniji"jugoslovenski katolici(pod imenom Hrvati)".
Ovaj strucnjak za istoriju i dugogodisnji direktor Muzeja Semberije ima i objasnjenje ranije situacije u gradu:"Do nedavno najbrojniji tragovi okupatorske arhitekture svakako su pripadali muhamedancima,
muslimanima-turcima tj.poturicama.Jedan dio srpskog naroda morao je tokom visevjekovne okupacije divljih azijatskih hordi da napusti svoju vjeru i skoro iskljucivo pod nasiljem da prihvati muhamedansko krivovjerje i nazovi religiju islam".Srecom po Srbe,kako kaze Babic,"veci dio muhamedanaca iselio se iz ovog srpskog kraja u novostvorenu Muslimansko-katolicku federaciju",i tako dobrovoljno stvorio uslove za brzi razvoj"srpske Bijeljine".Cak i cinjenica da grad ni do danas nema fekalnu kanalizaciju,kaze Babic,"svjedoci o dugom potiskivanju i zapostavljanju srpske Bijeljine".
Dakle,istjerivanje Bosnjaka,ali i drugih koji nisu Srbi(odnosno njihov dobrovoljni odlazak,kako on navodi),rusenje njihovih gradjevina i njihovo brisanje iz istorije konacno su otvorili vrata punom razvoju ovoga kraja...
(Jusuf Trbic-"GLUHO DOBA")
|
