Gledala je dugo taj zid
gradila iz dana u dan.
Gradila svu ljubav mu
posvetila, ponosna kao
ruza stala bi uz njega.
Sjedila bi cesto dok
sunce zimsko bi grijalo
osjetit toplinu i onda kad
hladno bi bilo.Ni u snu toj
oluji nadala se nije, oluji
koja te srus, naj milije.
Uzalud suze su sada,golim
rukama,na koljenima,zemljom
pod noktima ponovno sagradit
te mora.Zavapijat snagu kod
Boga, zapitat.Nasmijana uz
tebe kao nekad, ona se nada..!
Post je objavljen 09.10.2010. u 16:28 sati.