U Cepikucama kao u zatvoru.Okolo brda,pocele hladnoce...Valjda sita svega,vojska danonocno puca iako oficiri opominju da je sklopljeno jos jedno,ko zna koje po redu,primirje i da je pucnjava strogo zabranjena.Ali,
senlucenje,pogotovu nocu,traje do iznemoglosti.Jedno vece na seoskom trgu pucalo se cak iz rucnih bacaca i tromblonima!
Oni kojima je dosta i pucnjave i rata ogorceni su na svoje saborce.Sve nas je posebno ozlojedilo ubijanje zivotinja koje smo zatekli u naselju.Samo jednog dana pasionirani strijelci ubili su cetrnaest krava i volova!
Probali su svoje svijetlo oruzje cak i na kokoskama!Jedan debeljuskasti bradonja,u maskirnoj bluzi,izbacio nogu na kamen,pa iz dobro ocuvane M48,
koju je vjerovatno ovdje nasao,puca po obliznjem nevelikom jatu kokosaka.
Ustrijelio je i pijetla,koji se tuda danima otmeno setao sa svojim prestrasenim kokicama!
Uz promukli krik pijetao se nekoliko minuta teturao,a onda se njegovo tijelo umiri kraj zivice.Raskosne boje njegovog perja bile su umrljane od krvi i prasine.
Bradonja,bar mi se tako ucinilo,prosto je uzivao u ovoj sceni,a onda okrenu nisan da trazi sljedecu metu...
Sjutradan poce da se siri nesnosni smrad od leseva neduznih zivotinja.
Strahovali smo od epidemije,trazeci od komande Brigade da posalje bager i zatrpa strvine,ali i da zasluzeno kazni one koji su napravili ovo divljastvo.
Bager je stigao tek kroz pet-sest dana...
(Veseljko Koprivica-"OPERACIJA DUBROVNIK:SVE JE BILO META,
sokantna svjedocanstva o opsadi Dubrovnika,pustosenju i pljacki Konavla")
Post je objavljen 23.06.2009. u 01:10 sati.