Janusz Radziwiłł

Kolejną osobą jaką chce Państwu przybliżyć jest Janusz Radziwiłł – postać historyczna, a zarazem jeden z bohaterów „Potopu” Henryka Sienkiewicza.
Jest to bardzo wysoko sytuowany człowiek odpowiadający za losy kraju - posiada tytuły hetmana wielkiego litewskiego i wojewody wileńskiego, księcia na Birżach i Dubinkach. Sienkiewicz przedstawia go jako człowieka fałszywego, zdrajcę ojczyzny. W chwili ataku Szwedów na Polskę zamiast bronić swego kraju, zawiera potajemne przymierze ze Szwedami, w efekcie czego ma otrzymać koronę litewską. Tymczasem w kontaktach z rodakami próbuje utrzymać złudzenie, że ma szlachetne cele.
Aby osiągnąć swój cel gotów jest do użycia niegodziwych metod zupełnie jak bohater dramatu Szekspira. Nie ma żadnych oporów, aby zabić tych, którzy się mu sprzeciwiają. Podstępem zmusza Kmicica do przysięgi na krzyż. Jego relacje z Panem Andrzejem są dla niego bardzo trudne. Z jednej strony Kmicic jest mu potrzebny, z drugiej jednak trudno jest mu pogodzić się z tym, że musi ulegać komuś mniejszemu od niego samego, bowiem Radziwiłł jest despotą nie znoszącym żadnego sprzeciwu, czuje się zbyt wielki i mocny. Z tego powodu w kontaktach z Kmicicem posługuje się kłamstwem. Robi to chociażby wtedy, kiedy pragnie zamordować zbuntowanych pułkowników – prawdziwych patriotów, a Kmicic chce ocalić ich życie. Radziwiłł oszukuje go, mówiąc, że daruje im życie, a za plecami Pana Andrzeja wydaje na nich wyrok śmierci. Podobnie jednak jak w przypadku Makbeta spotyka go zasłużona kara. Kmicic w końcu zdaje sobie sprawę, że został oszukany i przechodzi na stronę patriotów. Wsławia się w wielu bitwach, Szwedzi zostają pokonani, przychodzi też sądny czas na Janusza Radziwiłła.
Radziwiłł umiera w w pełnej świadomości swojej klęski, zdaje sobie sprawę, że popełnił błąd. Uświadamia sobie, iż dążenie do własnych celów doprowadziło go do upadku i zatracenia duszy. Umiera w pełnej pogardzie jako człowiek malutki i słaby, opuszcza go nawet jego brat Bogusław, który przeszedł na stronę zwycięzców.