Marketing
Vjetar
noć
tišina i nemir
muče moje misli
stojim sama
nijema
i gledam svoj put
trnjem posut
stopala bole
krvare u prašini
ali ne obazirem se
odmorit ću samo tren
iznenada ... vjetar
udara u lice
poigrava se
i donosi mirise
tako poznate
zanosne
obavija me njima
uvlači ih
u sve moje pore
do srca
dotiče dušu
a onda odjednom
uzdiže se visoko
još samo tren
promatra me
taj pogled...
i nestaje
dotiče mi obraz
odnoseći mirise
daleko...
a iza njega
tišina
mrak
i krvava stopala
u prašini
Post je objavljen 16.10.2011. u 14:56 sati.