petak, 09.02.2007.
Poslije duge veze....
|
Ko da slusa vijesti kada je vec ocigledno necemo se sresti drugo mi je sve svejedno posle duge veze k'o da vrijeme stalo je a uvjek ima posle tjesim se Posljedice srece hoce nazad da te vrate ne zna srce gdje si zelje te u stopu prate posle duge veze sve su krace obmane uvjek ima posle a ima i prije U oktobru bice u novembru u novembru bice u decembru bice bolje sto me vise loze meni gore biti ne moze U oktobru bice u novembru u novembru bice u decembru bice bolje sto me vise loze srce mi bez tebe ne moze Posle duge veze hrabrost mi je slaba strana koraci u mjestu precice do starih dana ne pale se svjetla tamo gde je vjecni mrak da iskre u oku nisu znak Nemam druga posla nego drugoj da se pustim tamo gdje si posla tamo bih da dusu spustim posle duge veze sve cu krace obmane uvek ima posle a ima i pre |
21:27 -
tvoj trag (1) -
print -
#
Dnevnik.hr |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Opis bloga
Ovo je ispusni ventil za neka razmisljanja koja ne mogu prenijeti ljudima u svojoj okolini.. iz samo jednog razloga.. ne mogu razumjeti kako se osjecam u datom trenutku.. poprilicno sam kompleksna osoba.. Bog me stvorio kao muskarca i stoga po defaultu svoja osjecanja tesko iznosim vani... na moju zalost tih osjecanja ima poprilicno i onda imam problem... opteretim sam sebe nekim svojim razmisljanjima... vjerovatno je to posljedica cinjenice da se u poslednje vrijeme kroz neke uobicajene situacije kroz koje prolazi mlad covjek, provlacim sam........ Trag u beskraju Ka i uvik gledan more ovu tajnu koja dise ovu mrizu sto me vuce u tamne dubine sve kroz pismu u daljine I da ocu, i da smin ne bi moga skupit svu lipotu zivota niti suze ovog svita Sve bi da' da si tu barem jedan tren da vicnost bude da ti pratim trag u beskraju sve bi da' da si tu Ka i nekad gledan nebo trazim gradove u noci di smo podno zvizda zori krali grumen sjaja jutro moje di si sad Pismo di li je kraj ovo more bez dna zeno razmakni sve sive koprene sna budi opet moj dom sto sad pust je i sam jer sad puna je luna sto nad morem sja Pismo di li je kraj ovo more bez dna zeno razmakni sve sive koprene sna budi opet moj dom sto sad pust je i sam jer sad puna je luna sto nad morem sja Ka i uvik gledan more ovu tajnu koja dise ovu mrizu sto me vuce u tamne dubine sve kroz pismu u daljine |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||