Slavko Kukec - PiPi
27.02.2010., subota
Kobni dodir
|
Kobna večer ( Aleksa Šantić 1868 - 1924 ) Ja htedoh da budeš ti čuvarka tajne Lepote i blaga u dnu duše moje - I pružih ti ključe gradina gde stoje Moje nimfe bele i arkade sjajne. Ja sam hteo tako da utone u te Moje biće celo, i da tvoje ime, Kô zlato rušpija, urežem u rime, I sva stabla svoja, i sve svoje pute. ... Kobni dodir Htjedoh u pamćenje urezat ime; ne za danas ili sutra, već za vazda, sonetom (u kom žudnja srcem vlada) obrubljen zlatom savršene rime. Htjedoh više, jao, meni grešnome i neka mi od toga srce strada, kad nimfu bijelu vidjeh di pada, ranjenu sumnjom, stihom jedne pjesme. I gdje su sada tvoje oči mile, ljepota od koje mi dah zastane i riječi koje su me hranile? Oh, ženo! Gdje li nimfa sad nestane; ona, čije oči su sjajno sjale, jer od tvog pogleda, srce mi vene? ......................................................... |
