Prosečan životni vek ljudi biće od 2060. godine 100 godina, tvrdi demograf Džems Vopel iz nemačkog instituta „Maks Plank” u opširnom intervjuu nedeljniku Cajt iz Hamburga. Ova prognoza odnosi se, doduše, na visoko razvijene zemlje poput Nemačke, Francuske ili Japana. U ovoj poslednjoj žene danas imaju najduži prosečan životni vek na svetu - 84,3 godine. Prema rečima ovog naučnika, 2005. godina označava početak „doba metuzalema”.
„Značajne promene javile su se pre 160 godina, dakle u doba industrijske revolucije, kada je zahvaljujući boljem životnom standardu stanovništva, zdravstvenoj zaštiti i obrazovanju, produžen životni vek, naročito u Engleskoj i Švedskoj, gde su starci bili 45-godišnjaci",objasnio je Vopel.
Od 1840. godine, prosečan životni vek ljudi je počeo da se neprestano produžava - oko 2,5 godine u jednoj deceniji, odnosno za oko tri meseca godišnje. Dotle je, međutim, stanovništvo živelo vrlo kratko, 35 do 40 godina, što je u stvari bilo karakteristično za poslednjih 10.000 godina života na našoj planeti.
Vopel tvrdi da još nema pouzdanih naučnih objašnjenja za te procese, pa je u vezi s pitanjem o maksimalnom životnom veku čoveka citirao Aristotela, koji je u jednom svom eseju iz 350. godine pre Hrista uporedio život s vatrom. Slikovito kazano, razne nesreće koje uzrokuju preranu smrt mogu se porediti s vodom koja se sipa na vatru, dok prirodna smrt izgleda kao vatra koja prestaje da gori usled nedostatka materijala.
Teorijski gledano, ne postoji, dakle, ni fizička, ni biološka granica, ali je regulisanje dužine životnog veka najverovatnije genetski programirano, smatra naučnik instituta „Maks Plank”.
Post je objavljen 08.05.2005. u 17:55 sati.