WIKIPEDIA
Nikola M. Stojanović (Mostar, 1880. - Beograd, 1964.) je bio srpski književnik, političar i velikosrpski intelektualac . Bio je istaknuti protivnik Austro-Ugarske Monarhije i zalagao se za stvaranje Velike Srbije.
Poznat kao autor članka koji je prvobitno objavljen srpskom časopisu Srbobran koji je tada kao glasilo Srpske samostalne stranke u Hrvatskoj izlazio u Zagrebu u broju 168/169 iz godine 1902 naslovom gdje je javno u ime srpske buržoazije najavio genocid prema hrvatskom narodu : "Do istrage naše ili vaše” (= "do istrebljenja našega ili vašega"). U svojem članku navodi između ostaloga slijedeće teorije:
Srbi i Hrvati su, po mišljenju nekih, dva plemena istoga naroda; po mišljenju drugih, dva posebna naroda (narodnosti); po mišljenju trećih, jedan narod, jedno pleme. Pleme nastaje u vremenu pre ustanovljenja države, a narod nastaje u državi inicijativom jednog plemena. Ta se uloga pripisuje u našoj istoriji plemenu kojim je upravljao Stevan Nemanja, ali i iza toga imamo i suviše primera koji pokazuju da srpske velmoze nisu htele ili nisu mogle shvatiti zajednicu interesa svih krajeva, bez koje nema govora o trajnom političkom jedinstvu. Politički je Srbe ujedinila zajednička odbrana na Kosovu i kasnije zajednička sudbina robovanja jednoj istoj vlasti. Kulturno jedinstvo, kome je udario temelj Sv. Sava, ogledalo se najbolje u toj veličanstvenoj odbrani i u kasnijem stapanju srpske aristokracije sa demokracijom u jednu nerazdeljivu, divnu sastavinu - demokraciju s aristokratskim ponosom. U tom i leži važnost kosovskog boja, u tom smislu srpski poraz na Kosovu znaci jednu veliku pobedu.
...Hrvati dakle nisu ni pleme ni posebna narodnost. Oni se nalaze na prelazu iz plemena u narodnost, ali bez nade da će sačinjavati ikada posebnu narodnost.
...Ta se borba mora voditi do istrage naše ili vaše. Jedna stranka mora podleći. Da li će to biti Hrvati, garantuje nam njihova manjina, geografski položaj, okolnost, što žive svuda pomešani sa Srbima, i proces opšte evolucije, po kome ideja Srpstva znaci napredak..
Posrbljavanje Hrvata dakle po Stojanoviću nije dovoljno, i po njemu Hrvati moraju u potpunosti nestati jer je to "evolucijski neizbježno".
Slijedili su protusrpski prosvjedi u Zagrebu a tada prvi puta javno nastupa i Stjepan Radić. Ti prosvjedi nisu bili samo zbog tog antihrvatskog članka, nego posljedica dugogodišnjeg izazivačkog pisanja ovog lista[1]
Imenovan je 1. travnja 1941. godine banom Vrbaske banovine ukazom jugoslavenskog kralja Petra II.
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
sunnss1 je objavio 3.12.2014 13:30 | citat na Klaus3
Mrznja je nastala u prvoj Jugoslaviji, uvodnik bi to trebao znati.
Srpska diktatura u Jugoslaviji prvoj je okidac za stvaranje Ustaskog pokreta, srbi sa ove strane Drine su ratovali protiv srba preko Drine u AU vojsci.
srbi su svoje pravo fasisticko lice pokazali jos prije pocetka ww1 i samim time najavili sto ce sve uslijedit u nadolazecem veku, a evidentno je da se mentalitetom i nacinom razmisljanja nisu promjenili i ostali zabetonirani u pocetku 20. stoljeca.
Nikola M. Stojanović (Mostar, 1880. - Beograd, 1964.) je bio srpski književnik, političar i velikosrpski intelektualac. Bio je istaknuti protivnik Austro-Ugarske Monarhije i zalagao se za stvaranje Velike Srbije.
Poznat kao autor članka koji je prvobitno objavljen srpskom časopisu Srbobran koji je tada kao glasilo Srpske samostalne stranke u Hrvatskoj izlazio u Zagrebu u broju 168/169 iz godine 1902 naslovom gdje je javno u ime srpske buržoazije najavio genocid prema hrvatskom narodu : "Do istrage naše ili vaše” (= "do istrebljenja našega ili vašega"). U svojem članku navodi između ostaloga slijedeće teorije:
Srbi i Hrvati su, po mišljenju nekih, dva plemena istoga naroda; po mišljenju drugih, dva posebna naroda (narodnosti); po mišljenju trećih, jedan narod, jedno pleme.Pleme nastaje u vremenu pre ustanovljenja države, a narod nastaje u državi inicijativom jednog plemena. Ta se uloga pripisuje u našoj istoriji plemenu kojim je upravljao Stevan Nemanja, ali i iza toga imamo i suviše primera koji pokazuju da srpske velmoze nisu htele ili nisu mogle shvatiti zajednicu interesa svih krajeva, bez koje nema govora o trajnom političkom jedinstvu. Politički je Srbe ujedinila zajednička odbrana na Kosovu i kasnije zajednička sudbina robovanja jednoj istoj vlasti. Kulturno jedinstvo, kome je udario temelj Sv. Sava, ogledalo se najbolje u toj veličanstvenoj odbrani i u kasnijem stapanju srpske aristokracije sa demokracijom u jednu nerazdeljivu, divnu sastavinu - demokraciju s aristokratskim ponosom. U tom i leži važnost kosovskog boja, u tom smislu srpski poraz na Kosovu znaci jednu veliku pobedu.
...Hrvati dakle nisu ni pleme ni posebna narodnost. Oni se nalaze na prelazu iz plemena u narodnost, ali bez nade da će sačinjavati ikada posebnu narodnost.
...Ta se borba mora voditi do istrage naše ili vaše. Jedna stranka mora podleći. Da li će to biti Hrvati, garantuje nam njihova manjina, geografski položaj, okolnost, što žive svuda pomešani sa Srbima, i proces opšte evolucije, po kome ideja Srpstva znaci napredak..
Posrbljavanje Hrvata dakle po Stojanoviću nije dovoljno, i po njemu Hrvati moraju u potpunosti nestati jer je to "evolucijski neizbježno".
vuk dlaku menja, al cud nikada. ove teritorijalne pretenzije i genocidni nagon im valjda turci usadili u gene tokom pola milenija intimnog druzenja.
(prenio. K. H.)
Post je objavljen 31.12.2014. u 11:24 sati.