Šta su novo donele seljačke bune i građanske revolucije?
(Izvadak iz knjige Razotkrivanje paketa subverzivnog "Novog Svetskog Poretka" Stare Zmije – Svetlonoše" bez Svetla – Zapadni Antihrist. brat Vasa – Aurora Aurea)
auroraaurea@gmail.com
Vreme kuke i motike
Srednji vek se uzalud ne naziva "mračnim"; Zemlju je tada uistinu prekrio duhovni mrak, i njene narode Tama koju su uspostavili neprijatelji Istine i Pravednosti, koji su vladali "u Hristovo Ime". Umesto da budu svetlost svetu, bili su porobljivači i tamničari sveta. Satanizirana Crkva združena sa vlastima i plemstvom porobljivački i pljačkaški je vladala nad ljudima. Kada su se na sataniziranu Crkvu počeli slamati izrasli negativni uzroci, počelo je smelije i šire buđenje ljudskog mnoštva. Pojavljuju se struje i pokreti koji ustaju protiv sprege crkvenjaštva i svetovnih, državnih vlasti na račun radnog, običnog čoveka. Negde je lažno hrišćanstvo i tiranija svetovnih gospodara htela da se eliminiše i nehrišćanskim sredstvima. Svetlo Pravednosti je se teško probijalo.
Zategnutost društvenih odnosa na relaciji feudalac (vlastelin) – kmet (merops, seoski podanik), počela je da varniči kroz ustanke rularnog življa posle krstaških ratova Papstva i njemu odanih kruna Evrope. Na seljaku (koga je knez tretirao kao tegleću marvu) i eksploataciji njegovog rada počivali su svi društveni slojevi: činovnici, plemstvo, sveštenstvo, patriciji, građani ...
U Engleskoj je 1381. g. izbio veliki ustanak seljaka pod vođstvom Vot Tajlera (Wat-Walter Tyler). Francusku su zahvatili ustanci 1358. g. U Holandiji su se seljaci pobunili 1491.-1492. g. Od 1513.-1515. g. su švajcarski i slovenački seljaci digli niz značajnih buna. U Mađarskoj je 1514. g. seljake na ustanak digao Đerđ Doža. Nemačke seljake je 1924. i 1925. g. pokrenuo reformator Tomas Mincer (Thomas Münzer), kojemu je se suprostavio ostrašćeni kvazireformator Martin Luter. U Hrvatskoj je to učinio 1572. g. Matija Gubec; u Rusiji 1606. g. Ivan Bolotnjikov, te 1667. g. Stenjka Razin i 1773. g. Jemeljan Pugačov.
Naprednije verske snage su silnije uticale na seljačke ustanke, u kojima su seljaci nastupili bez neke udarne ideologije, samo sa zahtevima da im se vrati na razne načine pokradena i oteta imovina od crkvenjaka i feudalaca, i da im se ublaži eksploatacija i tlačenje od strane vlastele i plemstva. Seljaci su bili vezani za feude plemstva, na kojima su radili mukotrpno veliki deo dana. Od onog malo što je zaradio u svoje "slobodno" vreme, seljak je morao da plaća i isplaćuje sijaset dadžbina i poreza, kamata, dugova, zemljarina, troškova, ... Gotovo svi ustanci seljaštva su bili ugušeni od strane feudalne vojske.
I građanstvo se "budi"
Posle talasa seljačkih ustanaka za oslobađanje od feudalističko-crkvenjačke tiranije, pojavili su se nacionalni i građansko-buržoatski ustanci, revolucije, koje su bile opasnije po vlast, jer su tražile promenu ne samo društveno-staleških odnosa već i državnih uređenja. Razvoj kapitalizma doveo je do slivanja seljaštva u gradove, pohlepa i gramzivost bogatih poslodavaca je rasla, što je zaoštrilo društvene staleško-kastinske odnose, što je dovodilo i do revolucija u kojima nisu profitirali ugroženi slojevi već aristokrate i vlastoljubivi zaverenici koji su ideološki ekspertimentisali.
Tako je u Engleskoj posle sukoba kralja-apsolutiste (Stjuarta) i parlamenta 1628. g. izbila buržoaska revolucija, koja je 1689. g. pobedila usvajanjem Deklaracije prava kojom je redukovana vlast monarha. Tako se u prvom članu Deklaracije iznosi: »Nedopušteno je bez saglasnosti parlamenta prisvojiti sebi vlast, zakone ukidati ili pomoću kralja sprečiti vršenje zakona.« - Američka buržoasko-nacionalna revolucija dovela je 1776. g. do osamostaljivanja 13 severnoameričkih engleskih kolonija od britanske imperije. Francusku je zahvatila buržoasko-demokratska revolucija 1792. i 1793. g., Rusiju 1905. i boljševička 1917. g, Kinu revolucionarni rat 1925.-27.
Dok su na seljačke ustanke više uticale reformatorsko-verske struje, građanske revolucije su više vodile masonsko-komunističke struje.
Pad Bastilje 14. jula 1789. godine
Nemački idealista i mason Georg Hegel svome delu Philosophie der Gaschichte (1840. g.) izražava svoje divljenje Francuskoj revoluciji započetoj 1789. g. koju je pripremila masonerija (što potvrđuje i 'Deklaracija' iz 1900. g.), kada je ideja prava "trijumfovalo" i stavljena u temelj ustava a svet postavljen "na glavu": »To je bilo veličanstveno rađanje sunca. Sva misaona bića radosno su pozdravila nastanak nove epohe. Svečano raspoloženje vladalo je u to vreme, i sav je svet bio prožet entuzijazmom duha, kao da je prvi put došlo do pomirenja božanaskog sa svetom.« Sve vođe Francuske revolucije bili su masoni: Mirabo, Danton, Mara, Robespijer, kao i njeni enciklopedijski oci: Monteskije, Volter, Didro. Masoni su osnovali i zaverenički 'Klub jakobinaca', koji su se pokazali kao motor Revolucije. U vreme Revolucije u Francuskoj je bilo preko 2.000 loža, masonskih "crkava".
Post je objavljen 26.05.2011. u 18:28 sati.